EDITORIAL

Το «λιγότερο κράτος» ήταν το σύνθημα. Το άκουγες παντού: σε ομιλίες, σε debates, ακόμα και πάνω σε PowerPoint. Ήταν η υπόσχεση για έναν εκσυγχρονισμό, για λιγότερη γραφειοκρατία, για πιο ελεύθερη αγορά. Και πράγματι, το πέτυχαν. Υπάρχει σήμερα λιγότερο κράτος.
Αλλά όχι για όλους. Μόνο για εμάς.

Γιατί για τους φίλους, τους κουμπάρους, τους χορηγούς και τα «δικά μας παιδιά», το κράτος δεν έγινε λιγότερο. Έγινε περισσότερο. Πολύ περισσότερο. Με απευθείας αναθέσεις, με golden boys σε ΔΕΚΟ, με bonus και συμβάσεις που μυρίζουν...

Το «λιγότερο κράτος» το ζήσαμε όταν καίγονταν τα δάση και η Πολιτική Προστασία περιμένει ακόμα το update του Google Maps. Το ζήσαμε όταν ο Ιανός πλημμύρισε την μισή Θεσσαλία και οι κάτοικοι είδαν τα σπίτια τους να μετατρέπονται σε θάλασσες λάσπης, την ώρα που τα κονδύλια για αντιπλημμυρικά έργα... «δεν είχαν εγκριθεί ακόμα».

Το λιγότερο κράτος το είδαμε και στα Τέμπη. Όταν το πιο ασφαλές μέσο μεταφοράς έγινε φέρετρο για 57 ανθρώπους και η «ανθρώπινη αστοχία» έγινε το νέο επίσημο δελτίο τύπου της συγκάλυψης.

Θες γιατρό; Καλή τύχη. Οι εφημερίες γίνονται σε νοσοκομεία με ελλείψεις προσωπικού και αναλώσιμων. Όμως οι «στρατηγικοί επενδυτές» στον τομέα της Υγείας πανηγυρίζουν. Θες δημόσιο σχολείο με υποδομές; Γράψε καλύτερα το παιδί φροντιστήριο. Το «λιγότερο κράτος» είναι εδώ: σε σχολεία χωρίς θέρμανση, με αναπληρωτές που ταξιδεύουν σαν εποχικοί, και σε πανεπιστήμια που έχουν μετατραπεί σε γιάφκες παράνομων οργανώσεων.

Τα αποτελέσματα της “επανίδρυσης” του κράτους, τα είδαμε:

Στο Predator και την θεσμική κατρακύλα της Δημοκρατίας.

Στις απευθείας αναθέσεις της πανδημίας και τα ακριβοπληρωμένα self-test.

Στην ΔΕΗ που «ιδιωτικοποιήθηκε» και τους λογαριασμοί μας που πολλαπλασιάστηκαν.

Στους μετακλητούς που αυξάνονται, τα golden boys που ανεβαίνουν, και το ΕΣΠΑ που λειτουργεί ως επιδοτούμενο σιλό κομματικών ημετέρων.

Στην Ομάδα Αλήθειας που ασχολείται μόνο με τις αλήθειες που βολεύουν την γαλάζια παράταξη.

Στα ΜΜΕ με τους ακριβοπληρωμένους δημοσιογράφους που είναι πιο αφοσιωμένοι κυβερνητικοί εκπρόσωποι απο τον κανονικό.

Και φυσικά, στον ΟΠΕΚΕΠΕ! Που είναι η εμβληματική απόδειξη ότι όταν λένε «λιγότερο κράτος», εννοούν λιγότερο έλεγχο, λιγότερη διαφάνεια και περισσότερη μάσα.

Τελικά, λιγότερο κράτος για ποιον;

Για τον πολίτη που περιμένει ραντεβού στην εφορία. Για τον γονιό που πληρώνει φροντιστήρια. Για τον αγρότη που δεν είναι «ημέτερος». Για τον φοιτητή, τον εργαζόμενο, τον ασθενή.

Αλλά για τους άλλους –τους «αρίστους», τους συνδεδεμένους, τους επιτελικούς– το κράτος είναι εδώ.
Πιο γενναιόδωρο από ποτέ. Πιο σιωπηλό από ποτέ.
Και πιο δικό τους από ποτέ…