ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ

 Πολλές φορές έχουμε ακούσει ως γονείς εκπαιδευτικοί και μέλη της ευρύτερης κοινωνίας τον όρο “ χαρισματικά παιδιά ’’ , νομίζοντας προς πρόκειται για παράξενα παιδιά. Παρόλα αυτά έτσι χαρακτηρίζονται τα παιδιά εκείνα που διαθέτουν υψηλές νοητικές , ηγετικές και ψυχοκοινωνικές ικανότητες , δημιουργικό τρόπο σκέψης και ιδιαίτερες δεξιότητες στην τέχνη.                                                                                                           Παρακάτω δίνονται τα πιο συνήθη χαρακτηριστικά των χαρισματικών παιδιών :

1. Έχουν ανεπτυγμένη αντιληπτική ικανότητα , σύνθετη σκέψη και χρησιμοποιούν λεξιλόγιο που δεν συνάδει με το ηλικιακό και γνωστικό τους επίπεδο.
2. Έχουν ισχυρή μνήμη , φαντασία , πρωτοτυπία και χιούμορ.
3. Ενδιαφέρονται για θέματα επικαιρότητας και συζητούν σαν ενήλικες.
4. Διαθέτουν υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη και γενναιοδωρία.
5. Έχουν υψηλό το στοιχείο της αμφισβήτησης , μονίμως απορούν και δύσκολα πείθονται.
6. Αισθάνονται ανία μέσα στην τάξη και δυσφορία.

  Αν και τα χαρισματικά παιδιά συμπεριλαμβάνονται από το 2008 στο νόμο της Ειδικής Αγωγής , ωστόσο το σχολείο αδυνατεί να διαχειριστεί τις ιδιαίτερες ικανότητές τους , οι οποίες ορισμένες φορές δεν γίνονται και αντιληπτές. Γι’ αυτό και συχνά παρατηρείται ότι τα παιδιά αυτά έχουν χαμηλότερες επιδόσεις από τις αναμενόμενες και προβλήματα συμπεριφοράς. Το ερώτημα που τίθεται λοιπόν , είναι κατά πόσο το σχολείο και το εκπαιδευτικό προσωπικό είναι σε θέση να καλύψει τις ιδιαίτερες ανάγκες των παιδιών αυτών.

  Απαραίτητη προϋπόθεση αποτελεί η ανακάλυψη των ιδιαίτερων χαρισμάτων των παιδιών , ώστε να πραγματοποιηθεί κατ’ επέκταση η καλλιέργεια και η αξιοποίησή τους. Δυστυχώς , υπάρχουν περιπτώσεις όπου τα χαρισματικά παιδιά αντιμετωπίζονται ως μειονότητες , καθώς δεν επικρατεί το κατάλληλο ακαδημαϊκό περιβάλλον για να τα στηρίξει. Ως απόρροια , ορισμένες φορές παρά τις υψηλές τους ικανότητες , προβάλλουν αρνητική συμπεριφορά και προβληματική στάση , δείχνουν αδιαφορία για μάθηση , δεν είναι συμμετοχικοί και βαριούνται εύκολα.

  Το γεγονός αυτό είναι αναμενόμενο, διότι έχουν αφομοιώσει την ύλη πιο γρήγορα και αναγκάζονται να ακολουθήσουν την ροή της τάξης. Άλλοτε πάλι κλείνονται στον εαυτό τους , απογοητεύονται από τη ρουτίνα τους , δεν εξελίσσονται , βιώνοντας την απόρριψη από το σχολικό τους περιβάλλον. Παραδόξως η εικόνα τους , δεν ταιριάζει με το μοντέλο του καλού μαθητή , καθώς δεν είναι κατ’ ανάγκη μαθητές με υψηλούς βαθμούς.

  Αποτελεί λοιπόν , αναγκαιότητα της εποχής , να δημιουργηθεί ένα σχολείο ταχυτήτων όπου θα κατανοεί και θα αποδέχεται τη διαφορετικότητα , θα καλλιεργεί συνεχώς ερεθίσματα στα παιδιά , αποφεύγοντας τις παρανοήσεις. Παρακάτω δίνονται χρήσιμες συμβουλές για εκπαιδευτικούς.

1. Προσαρμογή μάθησης στα ιδιαίτερα χαρίσματα κάθε μαθητή.
2. Αναγνώριση-αποδοχή και καλλιέργεια ταλέντων όλων των μαθητών.
3. Ενημέρωση-ευαισθητοποίηση και συναισθηματική στήριξη ώστε να διαχειρίζονται τη διαφορετικότητα.
4. Ενίσχυση σχολικής μάθησης μέσω σύγχρονων υλικοτεχνικών υποδομών.
5. Δημιουργία δραστηριοτήτων που να περιλαμβάνουν αφηρημένη και αποκλίνουσα σκέψη , έρευνα , ακόμη και προχωρημένες εξετάσεις ( όπως εργαστήρια , παζλ , γρίφους , αθλήματα , μαθήματα θεάτρου και μουσικής )

Γίνεται αντιληπτό ότι ως εκπαιδευτικοί , έχουμε βαρύτατη ευθύνη και χρέος να αναπτύξουμε τα ταλέντα των παιδιών με επιτυχία. Όπως εύστοχα έχει αναφέρει ο Αμερικανός καθηγητής Jonathan Plucker , ο οποίος συγκαταλέγεται μεταξύ των κορυφαίων στην εκπαίδευση ‘’Χαρισματικών Παιδιών’’  << Η προσπάθεια εντοπισμού ‘’τέλειων’’ χαρισματικών μαθητών , ισοδυναμεί με κακή χρήση πόρων επειδή δεν έχουμε ‘’τέλειους’’ χαρισματικούς ενήλικες.>>