ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ

Μπορεί να τελείωσαν οι διακοπές και τώρα «τα κεφάλια μέσα» όμως εμείς μπορούμε να ξαναθυμηθούμε εκείνη  την χαρακτηριστική γεύση του ούζου των ανέμελων ημερών των διακοπών μας. Πριν όμως μαγειρέψουμε ας μάθουμε και λίγα πράγματα για τον φίλο μας , την αυτού εξοχότητα ΤΟ ΟΥΖΟ

Το ούζο λοιπόν αγαπήθηκε και εξακολουθεί να λατρεύεται  από Έλληνες και ξένους και έχει χαρακτηριστεί το εθνικό ποτό της Ελλάδας.. 
Η προέλευση της ονομασίας του ούζου δεν είναι γνωστή με απόλυτη σιγουριά. Έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις για την προέλευση της λέξης ούζο. Οι απόψεις αυτές έχουν περισσότερο λαογραφικό χαρακτήρα χωρίς να υπάρχει κάποια επικρατέστερη. . Εικάζεται ότι το ποτό παραγόταν σε παρόμοια μορφή από την αρχαιότητα ακόμα. Το σίγουρο πάντως είναι ότι ήδη ήταν γνωστό την περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Κατά την Οθωμανική περίοδο το ούζο ήταν διαδεδομένο στις περιοχές της σημερινής Τουρκίας, αλλά και σε περιοχές της Μέσης Ανατολής. Η παραγωγή του ούζου αυξήθηκε και εξαπλώθηκε τοπικά στην Ελλάδα μετά την ανεξαρτησία της χώρας από τους Οθωμανούς. Μια από τις θεωρίες είναι η εξής: Η Μασσαλία αποτέλεσε τον πρώτο προορισμό εξαγωγών της Ελλάδας. Στα κιβώτια που εξάγονταν, αναγραφόταν η φράση "uso di Massalia", δηλαδή "προς χρήση στη Μασσαλία". Λόγω της υψηλής ποιότητας των προϊόντων που εξάγονταν εκεί, η φράση αυτή έγινε συνώνυμη της καλής ποιότητας. Μια λαϊκή παράδοση του Τυρνάβου λέει ότι επί τουρκοκρατίας έφτασε εκεί ένας Οθωμανός γιατρός ο Σταυράκ Μπέης. Στην πόλη τότε συνήθιζαν να πίνουν ένα τοπικό ποτό που έμοιαζε με το ούζο. Ο Σταυράκ μπέης βρέθηκε κάποια μέρα στο σπίτι του πρόκριτου Αντώνη Μακρή με τον οποίο διατηρούσε φιλία. Τον συμβούλεψε να προσθέσει στην απόσταξη ένα ακόμη αρωματικό βότανο, το οποίο κι έκανε, δημιουργώντας το σημερινό ούζο. Ο Μακρής μόλις δοκίμασε το νέο απόσταγμα του άρεσε και φώναξε: «Μωρέ τί ´ναι τούτο; Ούζο Μασσαλίας!», εννοώντας με τη φράση αυτή ότι ήταν εκλεκτής ποιότητας. Στη συνέχεια, η λέξη "Μασσαλία" έφυγε και έμεινε η λέξη uso=ούζο που στο εξής χαρακτήριζε το ποτό. Έτσι επικράτησε η ονομασία του. 

Σύμφωνα με μία άλλη άποψη, η λέξη ούζο προέρχεται από το τούρκικο üzüm, το οποίο σημαίνει "τσαμπί σταφύλι" και "αφέψημα από σταφίδες»
Το νησί της Λέσβου και ειδικότερα το Πλωμάρι θεωρείται η πατρίδα του ούζου. Η περιοχή έχει μακρά παράδοση στην παραγωγή του Ούζου. Σε όλο το νησί παράγονται 12 διαφορετικά ούζα μεταξύ των οποίων το ούζο Πλωμαρίου, ούζο Βαρβαγιάννη κ.α. Η παραγωγή ούζου στη Λέσβο καλύπτει το 50% της συνολικής παραγωγής στην Ελλάδα. Εδώ, το Ούζο ξεκίνησε να παράγεται το 19ο αιώνα από ελληνικές οικογένειες και αποστάζεται μέχρι και σήμερα με τον ίδιο παραδοσιακό τρόπο. 

Η πρόταση λοιπόν σήμερα είναι κεφτεδάκια με το εθνικό μας ποτό.

Θα χρειαστούμε 

½ κιλό κιμά δύο φορές κομμένος/αλεσμένος
½ κουταλιά της σούπας ξίδι
1 κρεμμύδι
2 αυγά
Λίγο δυόσμο
3 ντομάτες μέτριες
1 κουταλιά της σούπας ρίγανη τριμμένη
½ ποτήρι Ούζο (σκέτο χωρίς γλυκάνισο)
Μία πρέζα ζάχαρη (κόβει την σπιρτάδα της ντομάτας)
2 φέτες μπαγιάτικο ψωμί
½ φλιτζάνι του τσαγιού γάλα
1 κουταλάκι μαύρο πιπέρι
3-4 σκελίδες σκόρδο
1 φλιτζάνι του τσαγιού λαδάκι του Θεού

Και τώρα ….. συναρμολόγηση
Σε μία λεκανίτσα βάζουμε τον κιμά, προσθέτουμε την ρίγανη, το ούζο,  το ψωμί μουσκεμένο στο γάλα και στραγγισμένο, το κρεμμύδι ψιλοκομμένο, τα αυγά, αλάτι και το πιπέρι. Ανακατεύουμε καλά και αφήνουμε το μείγμα  στο ψυγείο για 2 ώρες να «ξεκουραστεί» και να ομογενοποιηθούν όλα υλικά. Πλάθουμε το μείγμα σε μεγάλους κεφτέδες και τους τηγανίζουμε σε λάδι και τους αραδιάζουμε σε μία πιατέλα. 
Στο λάδι που έμεινε από το τηγάνισμα ρίχνουμε ψιλοκομμένο το σκόρδο, τον δυόσμο, λίγο λάδι ακόμη, την ζάχαρη, τις ντομάτες κομμένες σε μεγάλες φέτες και λίγο αλάτι και βράζουμε. Πριν οι ντομάτες γίνουν σάλτσα, τις ρίχνουμε πάνω στους κεφτέδες και σερβίρουμε ιδανικά με τηγανιτές πατάτες (ή τηγανιτές πατάτες φούρνου – παλαιότερη συνταγή).https://www.citystatus.gr/mageirikh/patates-tiganites-sto-phoyrno

Καλή σας επιτυχία !!!

Keep going and don’t shoot the Chef!!!!