ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Ο Γιώργος Κόκολας είναι Ακαδημαϊκός Διευθυντής και Business Development Director για την Express Publishing τα τελευταία 21 χρόνια. Είναι  διεθνής εισηγητής και ομιλητής σε δεκάδες συνέδρια κάθε χρόνο σε θέματα διδασκαλίας και μεθοδολογίας των Αγγλικών ως ξένη γλώσσα. Κατέχει διεθνή άδεια διδασκαλίας (LEVEL 5) σαν καθηγητής Αγγλικών και διδάσκει Αγγλικά για πάνω από 30 χρόνια. Επίσης, είναι πιστοποιημένος κόουτς (advanced level) για την μέθοδο εκμάθησης ξένων γλωσσών Neurolanguage Coaching ενώ  σπουδάζει Θετική Ψυχολογία. Από το Δεκέμβριο του 2020 είναι ο αρχισυντάκτης του διαδικτυακού περιοδικού Neurolanguage Collective Magazine ενώ από το 2017 επιμελείται και παρουσιάζει ι το εκπαιδευτικού podcast Teachers’ Coffee. Στα χόμπι του είναι και το ραδιόφωνο αφού για τρίτη συνεχόμενη χρονιά είναι ο οικοδεσπότης και παραγωγός της μουσικής εκπομπή ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ από το Elegant Radio

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΟΛΑΣ -  “Η διδασκαλία των Αγγλικών σε όλο τον κόσμο περνάει πλέον σε πιο επικοινωνιακή διάσταση. Αυτό το παράδειγμα πρέπει να ακολουθήσει και η Ελλάδα και να σταματήσει η εμμονή με τα πιστοποιητικά γλωσσομάθειας”

Θα μπορούσατε να μας πείτε δύο λόγια για εσάς, τη δουλειά και την καριέρα σας για να κάνουμε έτσι και μία εισαγωγή στο θέμα της σημερινής συνέντευξης;

Βεβαίως ..Καταρχήν ευχαριστώ το CITY STATUS για την πρόσκληση και την ευκαιρία να μιλήσω για ένα θέμα εκπαιδευτικό που αφορά εδώ και χρόνια όλη την ελληνική κοινωνία, την αγορά εργασίας καθώς και την ελληνική οικογένεια. Έχω πάνω από 30 χρόνια εμπειρία στην διδασκαλία των Αγγλικών, δουλεύω για μία από τις πιο γνωστές και επιτυχημένες εκδοτικές εταιρείες  σε παγκόσμιο επίπεδο, την Express Publishing, και τα τελευταία 20 χρόνια είμαι εκπαιδευτής καθηγητών Αγγλικής γλώσσας και πολύ τακτικός εισηγητής σε παγκόσμια συνέδρια. Έχω επισκεφθεί και μιλήσει σε 89 χώρες και έχω δώσει πάνω από 1000 διαλέξεις σε όλο τον κόσμο. 

Αυτά είναι πραγματικά εντυπωσιακά νούμερα και νομίζω δείχνουν,  ότι είστε ο πιο κατάλληλος άνθρωπος να ρωτήσω πως ακριβώς γίνεται η διδασκαλία των Αγγλικών στο εξωτερικό σήμερα και ποιες παραμέτρους εμπεριέχει;

Η αλήθεια είναι πως αυτή είναι μία ερώτηση που χρειαζόμαστε πολύ χρόνο για να αναλύσουμε αλλά θα τολμήσω μία προσέγγιση γιατί νιώθω πως δεν είναι απλά “ζήτημα χρόνου” να διαμορφωθεί μία καινούργια πραγματικότητα αλλά ήδη έχει διαμορφωθεί μια καινούργια πραγματικότητα. Πιο ειδικά, ο τρόπος με τον οποίο διδάσκονται τα Αγγλικά ποικίλει από χώρα σε χώρα. Συνδέεται άρρηκτα με την εκπαιδευτική πολιτική του κάθε κράτους, πόσα χρήματα επενδύονται στην εκπαίδευση και το επίπεδο των καθηγητών. Το επίπεδο του μαθήματος καθορίζεται από πολλούς παράγοντες που πολλές φορές ορίζουν την ποιότητα του μαθήματος ή ακόμα και τον τρόπο διδασκαλίας. Για παράδειγμα, πήρα μία συνέντευξη από  έναν καθηγητή από την Ακτή Ελεφαντοστού πριν κάποιες μέρες και μου είπε ότι κάνει μάθημα σε μία τάξη με 123 παιδιά! Όσο καλός και να είναι αυτός ο δάσκαλος στη δουλειά του...καταλαβαίνετε ότι οι συνθήκες δεν είναι και οι ιδανικές για ένα αποτελεσματικό μάθημα. Πριν από κάποια χρόνια, είχα επισκεφτεί ένα σχολείο στο Καζακστάν στο οποίο κάθε τάξη ήταν άρτια εξοπλισμένη με συσκευές τελευταίας τεχνολογίας (διαδραστικούς πίνακες, υπολογιστές, προτζέκτορες...) αλλά κανείς δεν τα χρησιμοποιούσε γιατί κανείς δεν ήξερε πως ή δεν είχε το κατάλληλο υλικό για να τα χρησιμοποιήσει. Θα μπορούσα να αναφέρω κυριολεκτικά εκατοντάδες παρόμοια παραδείγματα αλλά ο κοινός παρονομαστής σε όλες αυτές τις “ιστορίες διδασκαλίας” δεν έρχεται από την τάξη ή τους αρμόδιους αλλά από την αγορά εργασίας! Τολμώ να πω ότι σήμερα στο εξωτερικό, είναι όλο και πιο μεγάλη η ανάγκη για τον επαγγελματία που μπορεί να επικοινωνήσει με  καλά Αγγλικά και αυτή η επιταγή περνάει πλέον και στην εκπαίδευση. Σε όλα τα συνέδρια, τις διαλέξεις, τις επιμορφώσεις το βασικό ζητούμενο είναι ένα: “Δε θέλουμε άλλους αριστούχους μαθητές στα Αγγλικά, θέλουμε επαγγελματίες που να μιλάνε τη γλώσσα”. Αυτή η φράση νομίζω εμπερικλείει την σημερινή πραγματικότητα και στην εκπαίδευση και στην αγορά εργασίας.

Θα λέγατε ότι αυτή η επιταγή, ανάγκη ή πραγματικότητα του εξωτερικού υπάρχει και στην Ελλάδα στην ξενόγλωσση εκπαίδευση;

Κοιτάχτε σε θεωρητικό επίπεδο, σαφώς και υπάρχει. Δηλαδή και εδώ οι εισηγητές σε όλα τα συνέδρια μιλάνε για την ανάγκη της επικοινωνίας μέσα από την ξένη γλώσσα, προτρέπουν τους καθηγητές να υιοθετήσουν μοντέρνους τρόπους διδασκαλίας, δίνουν δεκάδες πηγές αναφορών και εναύσματα όμως...εδώ η Ελλάδα συνεχίζει ένα καθεστώς πτυχιοθηρίας το οποίο, δυστυχώς,  έχει δημιουργήσει ένα “φαύλο κύκλο επιτυχιών” που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα που, επαναλαμβάνω, δεν θα έρθει απλά κάποια στιγμή στο μέλλον αλλά είναι  ήδη εδώ. Αυτός ο φαύλος κύκλος νομίζω όχι απλά επηρεάζει αλλά καθορίζει την διδασκαλία των Αγγλικών σήμερα στην Ελλάδα.

Αν κατάλαβα καλά...Θεωρείτε πως “φταίνε τα πτυχία”; Δε θα έπρεπε οι Έλληνες μαθητές να αποκτούν πιστοποιητικά γλωσσομάθειας;

Όχι δε λέω αυτό...Τα πιστοποιητικά γλωσσομάθειας είναι μία παροχή στην Ελλάδα που υπάρχει από τα μέσα της δεκαετίας του ‘70. Θεωρούμαστε Νο1 χώρα σε αριθμό υποψηφίων ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ σε αναλογία πάντα με τον πληθυσμό μας. Και εγώ ακόμα υπήρξα μέρος αυτής της “παροχής” και δεν πρόκειται να τη δαιμονίσω ούτε σα διαδικασία, ούτε σαν απασχόληση...Αυτό που λέω όμως είναι ότι η “παροχή” έχει γίνει πλέον μία “εμμονή” και επηρεάζει βαθιά και τη διδασκαλία αλλά και την κοινωνία. Όλοι πλέον οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να αποκτήσουν ένα πιστοποιητικό γιατί πιστεύουν ότι αυτό θα τους διασφαλίσει μία καλύτερη επαγγελματική ή ακαδημαϊκή καριέρα. Αυτή η ζήτηση δημιουργεί μία “πίεση” στους καθηγητές και στα φροντιστήρια που πολλά πλέον δε διδάσκουν με προτεραιότητα την επικοινωνία αλλά την επιτυχία στις εξετάσεις. Το αποτέλεσμα είναι ότι έχουμε γεμίσει “πτυχιούχους” αλλά δεν είμαι σίγουρος αν έχουμε γεμίσει και “πτυχιούχους που επικοινωνούν στα Αγγλικά”. Τίποτα δεν είναι όπως ήταν 20 χρόνια πριν. Όλα έχουν αλλάξει και η “εξ’ αποστάσεως εργασία και εκπαίδευση” ήρθε για να μείνει. Τα σύνορα είναι ανοιχτά και οι άνθρωποι ταξιδεύουν και εργάζονται από χώρα σε χώρα. Παλιά πιστεύαμε ότι πρέπει να μάθουμε Αγγλικά μόνο για να σπουδάσουμε ή να εργαστούμε στο εξωτερικό. Τώρα “το εξωτερικό” έρχεται σε εμάς κάθε μέρα. Αυτό σημαίνει ότι, αν ένας νέος επαγγελματίας, με πιστοποιητικό π χ επιπέδου Γ2 (proficiency) προσληφθεί εδώ στην Ελλάδα, σε μία εταιρεία που μιλάει με το εξωτερικό κάθε μέρα, θα του ανατεθεί να επικοινωνήσει στα Αγγλικά με κάποιον συνεργάτη από το εξωτερικό...Αν δεν καταφέρνει να φέρει εις πέρας αυτή την επικοινωνία, πιστεύετε ότι ο εργοδότης του θα τον κρατήσει μόνο και μόνο επειδή έχει ένα πτυχίο; Ή αν ένα παιδί από την Ελλάδα, 18 χρονών, πάλι με πιστοποιητικό Γ2, γίνει δεκτό σε ένα Πανεπιστήμιο στην Αγγλία και στο πρώτο εξάμηνο του ανατεθεί να κάνει μία παρουσίαση μπροστά σε γεμάτο αμφιθέατρο και δε μπορεί να αρθρώσει λέξη...Πιστεύετε ότι θα περάσει το μάθημα επειδή έχει ένα πιστοποιητικό; Όχι βέβαια... γιατί η αγορά και η ακαδημία απαιτεί όπως είπα παραπάνω, πλέον ανθρώπους που μιλάνε Αγγλικά και όχι επαγγελματίες που έχουν ένα πιστοποιητικό που βεβαιώνει ότι απλά “ξέρουν Αγγλικά”. Απέχει έτη φωτός το ένα από τα άλλο. Είναι η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στη θεωρία και στην πράξη!

Ποια θα ήταν η λύση σε αυτό το θέμα που θέτετε;

Η λύση είναι μία και απαιτεί μια διαδικασία αρκετά χρονοβόρα: εκπαίδευση. Εκπαίδευση των καθηγητών, των φροντιστηριούχων, των γονέων, ακόμα και των μαθητών. Όταν αυτοί μαθητές βγουν εκεί έξω και, παρ’ ότι “πτυχιούχοι”, αρχίζουν να χάνουν δουλειές από εργαζόμενους που απλά μιλούν καλύτερα Αγγλικά, θα είναι πολύ αργά. Βέβαια γνωρίζω ότι η αλλαγή δεν είναι καθόλου εύκολη και τουλάχιστον ξέρω ότι το μόνο που μπορώ να κάνω είναι απλά να μιλάω για το θέμα ανοιχτά όπου σταθώ και όπου βρεθώ. Επίσης υπάρχουν ήδη πολλά φροντιστήρια και ιδιωτικά σχολεία που έχουν ήδη καταλάβει την αλλαγή και έχουν προσαρμόσει τα προγράμματα τους σε πιο επικοινωνιακούς στόχους, χωρίς να παραμελούν και τη διαδικασία απόκτησης των πιστοποιητικών. Και είμαι πολύ περήφανος που και εκδότες σαν την Express Publishing συνεχίζουν να κρατούν ψηλά τον πήχη της μεθοδολογίας και ποιότητας στην εκπαίδευση όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε 120 χώρες που εξάγουμε τις εκδόσεις μας. Γιατί μην ξεχνάμε πως ένα στιβαρό και μοντέρνο πρόγραμμα σπουδών, θέλει και το ανάλογο υλικό και σε επίπεδο ποιότητας αλλά και τεχνολογίας. Και η Express Publishing έχει δοκιμαστεί και περνάει κάθε χρόνο τις δικές της εξετάσεις, ικανοποιώντας τις ανάγκες εκατομμυρίων  καθηγητών σε όλο τον κόσμο.

Και σαν επίλογο, τι συμβουλή θα δίνατε στους μαθητές και στους γονείς τους σχετικά με την εκμάθηση των Αγγλικών;

Η μέντορας μου Τζίνα Παγουλάτου Βλάχου έλεγε μια φράση που μου έχει κολλήσει στο μυαλό και που τώρα την δικαιώνει: “Μην κυνηγάτε το πτυχίο. Κυνηγήστε να μάθετε να επικοινωνείτε στα Αγγλικά και το πτυχίο θα έρθει να σας βρει από μόνο του.” Αυτή η φράση νομίζω τα λέει όλα.