ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Ταύρο. Από μικρός αντιλήφθηκε ότι ήθελε να γίνει ηθοποιός. Πήγαινε δημοτικό όταν έγραψε το πρώτο του έργο με τίτλο “Τρελοκομείο”, όπου είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο και αγκαλιάστηκε από εκπαιδευτικούς και μαθητές. Στη συνέχεια σπούδασε στο ΤΕΙ Αθηνών στο τμήμα Επισκεπτών Υγείας. Ωστόσο το μικρόβιο του ηθοποιού υπήρχε μέσα του. Το 2007 μπήκε στη δραματική Σχολή του Ιάκωβου Καμπανέλλη και αποφοίτησε το 2010. Καθηγητές του η Όλια Λαζαρίδου, ο Θωδ Εσπίριτου και ο Σοφοκλής Πέππας. Στη συνέχεια γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών στο Ναύπλιο. Αυτή τη στιγμή κάνει το μεταπτυχιακό του στη Δημιουργική Γραφή στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο στην Πάτρα. Είναι ο πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας Κωνσταντίνος Καφετζής, που το έργο του “Ο Λύκος”, θα ανέβει για πρώτη φορά στο σανίδι από το θεατρικό εργαστήρι του Δήμου Μοσχάτου- Ταύρου “Εν Δράσει”, εν' όψει του 15ου Διαδημοτικού Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Δήμων Αττικής.

Συστήστε μας με λίγα λόγια το πρώτο σου έργο που γίνεται θεατρική παράσταση

«ο Λύκος» είναι ένα σύγχρονο κείμενο που μιλάει για ένα διαχρονικό ζήτημα. Τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε μια μητέρα με τον γιο της. Αναμφίβολα, τουλάχιστον στην Ελληνική κοινωνία, η σχέση αυτή είναι δυνατή και άρρηκτη και χρειάζεται αρκετή δουλειά ώστε να αποκτήσει τη μορφή που δεν θα περιγράφει μια σχέση αλληλεξάρτησης και νοσηρών καταστάσεων.   

Πώς ένιωθες όταν έγραφες την ιστορία;

Μια ικανοποίηση και μια ελευθερία. Ο αείμνηστος συγγραφέας Ιάκωβος Καμπανέλλης είχε πει σε μια  συνέντευξή του ότι: Οι ώρες της απόλυτης ελευθερίας μας είναι οι ώρες που δημιουργούμε. 

Είχες σκεφτεί ότι το έργο σου «Ο Λύκος» θα ανέβαινε στο σανίδι; Πως επέλεξες τον τίτλο;

Το επιθυμούσα να ανέβει και για αυτό όταν μου το πρότεινε ο Παναγιώτης Ναρλής, ο σκηνοθέτης του θεατρικής ομάδας του Δήμου Μοσχάτου- Ταύρου, του είπα αμέσως το ναι και τον ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδωσε. Σε ό,τι αφορά τον τίτλο, είναι από τα παιδικά παραμύθια που τα περισσότερα έχουν έναν κακό λύκο να μας τρομάζει και να μας υπενθυμίζει ποιοι είμαστε ή ποιοι δεν είμαστε. 

Οι ήρωες του έργου σου έχουν προδιαγεγραμμένη πορεία την οποία γνωρίζεις και ακολουθείς ως την τελευταία πράξη ή υπάρχει πιθανότητα «αυτονόμησής» τους;

Ξεκινώντας, νόμιζα πως οι ήρωες είχαν μια προδιαγεγραμμένη πορεία. Στην συνέχεια αντιλήφθηκα ότι δεν γίνεται αυτό. Όταν έγραφα τον «Λύκο» είχα να κάνω κάποιες επιλογές για τους ήρωες. Ας πούμε, αν θα έπρεπε να πουν άσπρο ή μαύρο. Αν θα περπατήσουν έναν δρόμο με φως ή με σκοτάδι. Δεν είναι εύκολο. Έχεις μια ευθύνη που πολλές φορές θες να την πετάξεις από πάνω σου. Γιατί; Διότι θες να είσαι τίμιος και συνεπής  με αυτό που ξεκίνησες να γράφεις. Θες να είσαι ειλικρινής με τους ήρωές σου. Εκεί έρχεται το κομμάτι της αυτονόμησής τους, χωρίς να το καταλάβεις. Εσύ γίνεται απλώς τα δάχτυλα που σου υπαγορεύουν τι τους ταιριάζει να πουν και τι να κάνουν.   

Μίλησε μας λίγο για τον κεντρικό χαρακτήρα του έργου. 

Όταν είδα το κείμενο στις πρόβες κατάλαβα ότι δεν έχει κεντρικό πρόσωπο. Έχει να κάνει με ποιο χαρακτήρα θα ταυτιστεί ο θεατής. Όλοι οι ρόλοι, λίγο πολύ, φλερτάρουν με τον κεντρικό χαρακτήρα του κειμένου. Αυτό βέβαια έχει επιτευχθεί από τους ηθοποιούς και από τον τρόπο που έχουν προσεγγίσει και αποτυπώσει τον κάθε ήρωα. Πρέπει να τους συγχαρώ για την προσωπική τους δουλεία. Την επιμονή τους και την υπομονή τους. Τον καθένα ξεχωριστά. Παράλληλα, η σκηνοθεσία του Παναγιώτη, όχι μόνο βοηθά να φανούν όλοι οι ήρωες στο επίπεδο που τους αναλογεί, αλλά απαντάει και ξεπερνάει αυτό που είχα φανταστεί εγώ, όταν το έγραφα.  

Υπάρχουν πραγματικοί άνθρωποι πάνω στους οποίους στηρίζεις τους χαρακτήρες, ή προτιμάς να επινοείς χαρακτήρες;

Δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Φυσικά και ο άνθρωπος που γράφει ή θέλει να γράψει, πρέπει να παρατηρεί τα πάντα γύρω του. Παράλληλα, είμαι σίγουρος πως όποιο πρόσωπο ή όποια κατάσταση μπορεί να επινοήσω κάποια στιγμή η ίδια η ζωή θα με έχει προλάβει. 

Ποιο μήνυμα θα ήθελες να περάσει στους θεατές; 

Ότι πρέπει οι γονείς να αφήνουν τα παιδιά να ανοίγουν τα φτερά τους, σε πρώτο επίπεδο και σε ένα δεύτερο επίπεδο να αναγνωρίζουμε πως η προσωπική ελευθερία του ΚΑΘΕ ανθρώπου είναι αδιαπραγμάτευτη. 

Έχεις αγωνία αν ο κόσμος κατανοήσει το έργο;

Ο καθένας κατανοεί αυτό που προσλαμβάνει σύμφωνα με τα δικά του βιώματα.  Σαφέστατα και θέλω να αρέσει το έργο στον κόσμο στο σύνολό του.   

Πιστεύεις ότι το θέατρο έχει ανάγκη από νέα κείμενα;

Αναπόφευκτό δεν είναι αυτό; Το θέατρο μιλάει για την εποχή του. Οι εποχές αλλάζουν. Οι καταστάσεις αλλάζουν. Το θέατρο καλείται να θίξει θέματα και να προβληματιστεί πάνω σε αυτά με τον δικό του τρόπο. Από την άλλη πλευρά το θέατρο έχει ανάγκη και από νέες ματιές. Όχι μόνο το σημερινό θέατρο. Πάντα το θέατρο θα έχει ανάγκη από νέες ματιές που θα εξετάζουν παλιά και σύγχρονα κείμενα με τον δικό τους τρόπο. 

Ποια είναι τα όνειρά σου για το μέλλον, τόσο σε επαγγελματικό-καλλιτεχνικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο;

Θα ήθελα να έχω έμπνευση να συνεχίζω να γράφω και να εκφράζομαι μέσα από τα γραπτά μου. 

Έχεις ήδη κάποιο επόμενο έργο στο μυαλό σου; 

Έχω γράψει μια νουβέλα που θα εκδοθεί σύντομα. 

Ποιο είναι το μότο ζωής σου;

Θα σας πω αυτό που με συμβουλεύουν, σχεδόν, όλοι οι γέροντες και γερόντισσες, όταν τους ζητάω μια συμβουλή για τη ζωή: Να κοιτάς το μέλλον, το παρελθόν δεν υπάρχει πια. 

Λίγα λόγια για το έργο

Σε ένα σημείο της Ελλάδος, ο εικοσιεπτάχρονος Στέφανος ζει με τη μητέρα του Χαρά. Την ημέρα των γενεθλίων του τής ανακοινώνει ότι θέλει να φύγει από το σπίτι. Σε αυτό το σημείο είναι που η απλή αυτή ιστορία  αποκτά πλοκή. Η Χαρά αντιδρά αρνητικά στην απόφαση του γιού της και τον πιέζει να την αλλάξει. Μάλλον προσπαθεί να τον πείσει πως δεν την σκέφτηκε και δεν την πήρε ποτέ εκείνος, από μόνος του. Πως αυτή είναι μια απόφαση που πάρθηκε από τις πρόσφατα κακές παρέες που κάνει. Τον Πέτρο. Τότε ο Στέφανος κάνει την αρχή. Μια αρχή που ίσως θα έπρεπε να την κάνει καιρό πριν. Παίρνει την κατάσταση στα χέρια του. Και…..η συνέχεια επί σκηνής.

Σκηνοθεσία ………………………………………  Παναγιώτης Ναρλής

Δημιουργία / επεξεργασία Video ……. Νίκος Λάμπρου

Σκηνικά / κοστούμια ……………………..... Ηλιάννα Σκουλάκη

Μουσική επιμέλεια …………………………. Παναγιώτης Ναρλής

Μακέτα αφίσας  …………………..…………. Ηλιάννα Σκουλάκη

Κατασκευή σκηνικών ………………………. Κώστας Αβραμιώτης

Παίζουν οι:

Στέφανος  ………………………………………. Παναγιώτης Μαστοράκος

Χαρά  ………………. Χριστίνα Ιωακειμίδου / Σταυρούλα Αφεντάκη

Πέτρος ……….…………………………………………. Δημήτρης Καλλίγερος

Μαρία …..………………..  Ιωάννα Χούντα / Βικτωρία Χαραλαμπίδη