ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

100 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή και δυο προσφυγικοί Δήμοι της Αθήνας, ο Δήμος Ν. Ιωνίας και ο Δήμος Νίκαιας Ρέντη, εκτός από την πληθώρα εκδηλώσεων που διοργανώνουν, αποφάσισαν να τιμήσουν τον Μικρασιατικό Ελληνισμό με γκράφιτι.

Συγκεκριμένα στον Δήμο Ν. Ιωνίας, στην καρδιά της πόλης, στη συμβολή των οδών Ηρακλείου και Παπαγούλη, δίπλα στο Επισκοπικό Μέγαρο, δημιουργήθηκε ένα γκράφιτι δεκάδων μέτρων, που αναπαριστά την προκυμαία της Σμύρνης στις φλόγες και τη μάνα από μία ιστορική φωτογραφία από τη Γενοκτονία. 

Το εντυπωσιακό έργο έγινε με πρωτοβουλία του μητροπολίτη Ν.Ιωνίας Γαβριήλ. Παρήγγειλε από έναν νέο καλλιτέχνη, τον Γιώργο Δημουλά, ο οποίος υπογράφει ως Simple G, να εργαστεί για πολλές νύχτες μέχρι να δώσει όπως λέει ο μητροπολίτης «ψυχή σε έναν τοίχο. Να αφυπνίσει μνήμες και να θυμίσει την ιστορία αυτών των ανθρώπων που ζουν στην πόλη μας».

Το επόμενο γκράφιτι δημιουργήθηκε στην πρόσοψη του 7ου Δημοτικού Σχολείου Νίκαιας από τον νεαρό ζωγράφο Χρήστο Ρουμελιώτη. Πρόκειται για μια καλλιτεχνικά απλουστευμένη αναπαράσταση της προκυμαίας της Σμύρνης, με τα καράβια σε αναμονή. 

‘’Η επιλογή μας να αποτυπώσουμε στο 7ο Δημοτικό Σχολείο Νίκαιας με αυτό τον τρόπο το σεβασμό μας στους πρόσφυγες του 1922, υποκινήθηκε και από μια σημασιολογική θετική σύμπτωση. Παραπλέυρως του Σχολείου βρίσκεται το Μέγαρο της Ένωσης Σμυρναίων Νίκαιας και Πειραιώς’’ αναφέρει ο Δήμαρχος Νίκαιας- Ρέντη κ. Γιώργος Ιωακειμίδης.

Είναι πολύ σημαντικό προσφυγικοί δήμοι να αξιοποιούν τα ‘’όπλα’’ που διαθέτουν, ώστε να αποτυπώσουν γεγονότα που στιγμάτισαν με μελανό τρόπο την ιστορία. Είναι ένας τρόπος ώστε να διδάξουν και να αποτυπώσουν στις μνήμες της νέας γενιάς ιστορικά γεγονότα. Γιατί τα γκράφιτι όπως έχουμε γράψει (https://www.citystatus.gr/politismos/graffiti-poy-omorphainoyn-mia-poli), περνάνε και σημαντικά κοινωνικά μηνύματα. Στην προκειμένη περίπτωση, την ιστορία του Μικρασιατικού Ελληνισμού που με βίαιο τρόπο ξεριζώθηκε από τις πατρογονικές εστίες του και τον αγώνα τους να ενσωματωθούν και να γίνουν δεχτοί σε μια νέα πατρίδα που τους θεωρούσε ξένους. 

Αν μη τι άλλο οφείλουν και άλλοι προσφυγικοί Δήμοι να δραστηριοποιηθούν και να αποδώσουν φόρο τιμής στον Μικρασιατικό Ελληνισμό με τον τεράστιο πολιτιστικό πλούτο και να διατηρούν άσβεστη τη φλόγα που έφεραν οι πρόσφυγες στους νέους τόπους. Ειδικά δε να στηρίζουν τους θεματοφύλακες της μικρασιατικής κληρονομιάς που δεν είναι άλλοι από τους Μικρασιατικούς Συλλόγους, που δραστηριοποιούνται σε κάθε δήμο.