ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Το  Διαδημοτικό Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου στηρίζει 

τη σύγχρονη ελληνική δραματουργία.

Μέσα στη βαθιά οικονομική, κοινωνική και υγειονομική κρίση που περνά η χώρα, το θέατρο εξακολουθεί να υφίσταται και να εξελίσσεται δυναμικά.

Αυτή η νέα πραγματικότητα την οποία βιώνει ο πλανήτης, αποτυπώνεται στη θεατρική δημιουργία, στα κείμενα και στον τρόπο ερμηνείας τους, στους χώρους υποδοχής και στους θεσμούς που καθορίζουν τη  πορεία της, στη συμπεριφορά των θεατών και στους μηχανισμούς διακίνησης του θεάματος ως πολιτιστικού-καταναλωτικού αγαθού.

Σε μία συντονισμένη προσπάθεια, η  επιτροπή του Διαδημοτικού Φεστιβάλ στο πλαίσιο στήριξης και προώθησης του σύγχρονου ελληνικού θεατρικού έργου,  προχώρησε στην υλοποίηση του φετινού προγράμματος της διοργάνωσης, με θεματικό άξονα τη σύγχρονη ελληνική δραματουργία. Νέες φωνές που μιλούν, προτείνουν, δημιουργούν το δικό τους τοπίο.

Με τη σκέψη πως σήμερα ο θεατρικός λόγος πρέπει να αντανακλά και την κοινωνική ματιά της εποχής, το 15ο Διαδημοτικό Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου, συστήνει στο κοινό οκτώ σύγχρονα ελληνικά θεατρικά έργα (δύο εξ αυτών σε πρώτη παρουσίαση από το θεατρικό εργαστήρι «Εν Δράσει» του Δήμου Μοσχάτου Ταύρου), επικεντρώνοντας τη δράση του σε μία σοβαρή πολιτική προώθησης του θεατρικού μας πολιτισμού.

Το καλοκαίρι του 2022, οι Δήμοι: Νίκαιας Ρέντη, Αγίου Δημητρίου, Αγίας Παρασκευής, Διονύσου με τα ερασιτεχνικά θεατρικά τους σχήματα, καθώς και ο Δήμος Μοσχάτου Ταύρου και το Πνευματικό του Κέντρο, θα συμμετάσχουν στη συνδιοργάνωση του 15ο Διαδημοτικού Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου.

Το θεατρικό εργαστήρι ¨Εν Δράσει» (που από το 2008, αποτελεί τον εμπνευστή και βασικό συντελεστή του Διαδημοτικού Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου), θα συμμετάσχει μετα  έργα του Ταυριώτη δημιουργού Κωνσταντίνου Καφετζή «Ο Λύκος», και της Ευτυχίας Δρακοπούλου  «Ποτέ δεν είναι αργά», τα οποία θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά στο κοινό. (Σημ.: Τα δύο θεατρικά έργα απευθύνονται σε θεατές ηλικίας 15+)

27 χρόνια

Θεατρικό Εργαστήρι Δήμου Μοσχάτου-Ταύρου «Εν Δράσει»

1995 – 2022

Κωνσταντίνου Καφετζή

Ο Λύκος

          Το έργο «ο λύκος» ξεκίνησε να γράφεται τον χειμώνα του 2014 και μετά από μια μικρή παύση ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του 2015 μέσα σε ένα καράβι γυρνώντας από τη Σαντορίνη. Δεν ξέρω αν ο λόγος της μικρής αυτής παύσης ήταν γιατί κάτι με τρόμαξε καθώς δημιουργείτο ή γιατί εντελώς ασυνείδητα έκανα αυτό που λένε… άφησα το κείμενο ξεκουραστεί. Όταν λοιπόν το κείμενο ξεκουράστηκε αρκετά, αυτονομήθηκε και πήρε την απόφαση να μου δώσει σημεία ζωής γνέφοντάς μου, με μια πλέον συνηθισμένη εικόνα. Είδα ένα μικρό αγόρι στην αγκαλιά της μητέρας του, φοβισμένο από τα ταρακουνήματα που προκαλούσαν τα κύματα της θάλασσας στο καράβι, να της λέει πόσο την αγαπάει και εκείνη να του απαντάει: Τι καλά να μου το λες αυτό και όταν θα μεγαλώσεις και θα είσαι ολόκληρος άντρας. Άνοιξα τον υπολογιστή μου. Έψαξα το κείμενο. Και ξεκίνησα να γράφω. Όταν φτάναμε στο λιμάνι του Πειραιά. Ο μικρός είχε πλέον ξεθαρρέψει. Η μητέρα του έπαιζε μπιρίμπα με την παρέας της και εγώ… είχα ήδη γράψει τη λέξη τέλος. 

            Ο ιστορία είναι απλή. Σε ένα σημείο της Ελλάδος, ο εικοσιεπτάχρονος Στέφανος ζει με τη μητέρα του Χαρά. Την ημέρα των γενεθλίων του τής ανακοινώνει ότι θέλει να φύγει από το σπίτι. Σε αυτό το σημείο είναι που η απλή αυτή ιστορία  αποκτά πλοκή. Η Χαρά αντιδρά αρνητικά στην απόφαση του γιού της και τον πιέζει να την αλλάξει. Μάλλον προσπαθεί να τον πείσει πως δεν την σκέφτηκε και δεν την πήρε ποτέ εκείνος, από μόνος του. Πως αυτή είναι μια απόφαση που πάρθηκε από τις πρόσφατα κακές παρέες που κάνει. Τον Πέτρο. Τότε ο Στέφανος κάνει την αρχή. Μια αρχή που ίσως θα έπρεπε να την κάνει καιρό πριν. Παίρνει την κατάσταση στα χέρια του. Αρχικά παραπατάει. Βρίσκεται σε δυο κόσμους και προσπαθεί να ισορροπήσει, ακούγοντας μονίμως από τη μητέρα του Χαρά πως δεν μπορεί να κάνει και πολλά, από μόνος του. Στηρίγματα αποτελούν ο φίλος του Πέτρος και δυο γυναίκες με τις οποίες είναι πολύ ερωτευμένος μαζί τους. Τη Μαρία και τη Νόρα. Εν τέλει ο Στέφανος δρα όπως μόνο εκείνος ξέρει. Από μόνος του. 

            Η πλοκή όμως είναι κάπως περίεργη και ασυνήθιστη για τα Ελληνικά δεδομένα. Είμαι σίγουρος ότι δεν έχετε υπάρξει ποτέ αυτόπτες μάρτυρες σε τέτοιου είδους ιστορίες και πόσο μάλλον, δεν έχετε υπάρξει ποτέ οι ίδιες και οι ίδιοι πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριες σε τέτοιου είδους καταστάσεις. Δηλαδή θέλω να πω, πως αυτό που θα δείτε τώρα είναι ένα παραμύθι. Όπως σε όλα τα παραμύθια κρύβουμε ή ανακαλύπτουμε τους φόβους μας. Όπως όλα τα παραμύθια, ξέρουμε πως αυτό που ακούμε ή βλέπουμε δεν είναι αλήθεια. Όπως στα περισσότερα παραμύθια υπάρχει ένας λύκος. Μόνο που σε αυτό το παραμύθι, δεν θα σας πως ποιος είναι ο λύκος. Θα σας αφήσω να το ανακαλύψετε μόνες σας και μόνοι σας. Προσοχή όμως! Αν τυχόν θελήσετε να κοιτάξετε μέσα σας, ίσως τον βρείτε εκεί. Και ίσως τότε αναρωτηθείτε τι τον ταΐζετε τόσα χρόνια. Έχω ακούσει πως το χοιρινό του αρέσει πολύ, αλλά ίσως ταυτόχρονα τον αγριεύει κι όλας. 

Κωνσταντίνος Καφετζής.

Σκηνοθεσία ………………………………………  Παναγιώτης Ναρλή

Δημιουργία / επεξεργασία Video ……. Νίκος Λάμπρου

Σκηνικά / κοστούμια ……………………..... Ηλιάννα Σκουλάκη

Μουσική επιμέλεια …………………………. Παναγιώτης Ναρλής

Μακέτα αφίσας  …………………..…………. Ηλιάννα Σκουλάκη

Κατασκευή σκηνικών ………………………. Κώστας Αβραμιώτ

Παίζουν οι:

Στέφανος  ………………………………………. Παναγιώτης Μαστοράκος

Χαρά  ………………. Χριστίνα Ιωακειμίδου / Σταυρούλα Αφεντάκη

Πέτρος ……….…………………………………………. Δημήτρης Καλλίγερος

Μαρία …..………………..  Ιωάννα Χούντα / Βικτωρία Χαραλαμπίδη

Ευχαριστούμε τον Σταμάτη Μορφονιό για την παραχώρηση της άδειας, να χρησιμοποιήσουμε το τραγούδι του «Λύκε Λύκε, στην παράστασή μας.

Λίγα λόγια για το έργο

Σε ένα σημείο της Ελλάδος, ο εικοσιεπτάχρονος Στέφανος ζει με τη μητέρα του Χαρά. Την ημέρα των γενεθλίων του τής ανακοινώνει ότι θέλει να φύγει από το σπίτι. Σε αυτό το σημείο είναι που η απλή αυτή ιστορία  αποκτά πλοκή. Η Χαρά αντιδρά αρνητικά στην απόφαση του γιού της και τον πιέζει να την αλλάξει. Μάλλον προσπαθεί να τον πείσει πως δεν την σκέφτηκε και δεν την πήρε ποτέ εκείνος, από μόνος του. Πως αυτή είναι μια απόφαση που πάρθηκε από τις πρόσφατα κακές παρέες που κάνει. Τον Πέτρο. Τότε ο Στέφανος κάνει την αρχή. Μια αρχή που ίσως θα έπρεπε να την κάνει καιρό πριν. Παίρνει την κατάσταση στα χέρια του. 

Το έργο «Ο Λύκος» του Κωνσταντίνου Καφετζή, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο κοινό, από το θεατρικό εργαστήρι «Εν Δράσει»

Ευτυχία Δρακοπούλου

Ποτέ δεν είναι αργά

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ…

Θα ήταν το έτος 2020 που ήρθε στα χέρια μου το θεατρικό έργο «Δύο γυναίκες χορεύουν» του Ζουζέπ Μαρία Μπένετ Ι. Ζουρνέτ. Δύο γυναίκες, μία νοσοκόμα και μία ηλικιωμένη, με την κάθε μία να κουβαλάει το δικό της μικρόκοσμο, απογοητευμένες από τη ζωή, την κοινωνία και τα παιδιά τους, οδηγούνται  τελικά στην αυτοκτονία με σκοπό τη λύτρωση τους… 

Αμέσως ένιωσα την ανάγκη να δώσω τη δική μου εκδοχή –απάντηση στο συγγραφέα. Έτσι δημιουργήθηκε το «ποτέ δεν είναι αργά». Σ’ αυτό το έργο θα δούμε τον κύριο ένοχο που έφερε σε απόγνωση αυτές τις γυναίκες και όλες τις γυναίκες και άντρες του κόσμου που τόλμησαν να φτάσουν στο στάδιο των «γηρατειών» και αυτός ο ένοχος δεν είναι άλλος από την κοινωνία και τα παιδιά της. Βλέπουμε με πόση βαναυσότητα παραγκωνίζει και απομονώνει η κοινωνία και τα παιδιά της αυτή την κατηγορία ανθρώπων «τους γέρους», ώστε να νιώθουν πως δεν έχουν πια καμιά προοπτική, να νιώθουν την ύπαρξή τους σαν μια τρομακτική εκκρεμότητα… Φτάνει! 

Σ’ αυτό το έργο θα δούμε το πραγματικό πρόσωπο των «γέρων». Φωτεινό, γεμάτο μεγαλείο ψυχής και δύναμης, γνώσης και σοφίας που απέκτησαν στο διάβα της ζωής τους. Θα δούμε πως «αυτοί οι γέροι» και αργότερα «εμείς οι γέροι» και πολύ αργότερα «εσείς οι γέροι», είναι μια πλούσια πηγή έμπνευσης και δημιουργικότητας. Θα δούμε επίσης πως το πλήρωμα του χρόνου, δεν σε οδηγεί στο μονοπάτι του θανάτου εγκλωβισμένο όπως πιστεύει η κοινωνία και τα παιδιά της, αλλά αντιθέτως σου δίνει ώθηση για την πλήρη έκφραση της ψυχής σου, την πραγματική σου λύτρωση. Αγοράζοντας εισιτήρια όχι για τον θάνατο, αλλά για μια νέα ζωή, σε μια νέα πόλη, Παρίσι, Νέα Υόρκη, ή όπου αλλού λαχταράει η καρδιά σου, γιατί πάνω απ’ όλα «Ποτέ δεν είναι αργά.

Και ας μη ξεχνάμε τη γενέθλια ευχή: Παντού να σκορπίζεις της νιότης το φως και όλοι να λένε να ένας-μια σοφός.

Ευτυχία Δρακοπούλου.

Σκηνοθεσία ………………………………… Παναγιώτης Ναρλής

Σκηνικά / κοστούμια ………………….. Ηλιάννα Σκουλάκη 

Μουσική επιμέλεια ……………………  Παναγιώτης Ναρλής

Μακέτα αφίσας  …………………..……… Ηλιάννα Σκουλάκη

Κατασκευή σκηνικών …………………  Κώστας Αβραμιώτης

Βοηθός σκηνοθέτη ……………………… Θεοδώρα Φατσέα

Παίζουν οι:

Κατίνα.  ………………………………….  Σοφία Κουρουνιώτου

Ανδρομάχη …………………………….. Χαρά Φυσέκη

Σουλτάνα ……………………………….  Θεοδώρα Φατσέα

Αργυρώ  ….………………………………  Ελευθερία Παπαδάκη

Φάνης ……………………………………..  Γιώργος Μποτσόλης

Λίγα λόγια για το έργο

Σ’ αυτό το έργο θα δούμε το πραγματικό πρόσωπο των «γέρων». Φωτεινό, γεμάτο μεγαλείο ψυχής και δύναμης, γνώσης και σοφίας που απέκτησαν στο διάβα της ζωής τους. Θα δούμε πως «αυτοί οι γέροι» και αργότερα «εμείς οι γέροι» και πολύ αργότερα «εσείς οι γέροι», είναι μια πλούσια πηγή έμπνευσης και δημιουργικότητας. Θα δούμε επίσης πως το πλήρωμα του χρόνου, δεν σε οδηγεί στο μονοπάτι του θανάτου εγκλωβισμένο όπως πιστεύει η κοινωνία και τα παιδιά της, αλλά αντιθέτως σου δίνει ώθηση για την πλήρη έκφραση της ψυχής σου, την πραγματική σου λύτρωση. Αγοράζοντας εισιτήρια όχι για τον θάνατο, αλλά για μια νέα ζωή, σε μια νέα πόλη, Παρίσι, Νέα Υόρκη, ή όπου αλλού λαχταράει η καρδιά σου, γιατί πάνω απ’ όλα «Ποτέ δεν είναι αργά.

Το έργο «Ποτέ δεν είναι αργά» της Ευτυχίας Δρακοπούλου είναι βασισμένο σε μία ιδέα από το έργο «Δύο γυναίκες χορεύουν» του Ζουζέπ Μαρία Μπένετ Ι. Ζουρνέτ και παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο κοινό, από το θεατρικό εργαστήρι «Εν Δράσει».

Πρόγραμμα παραστάσεων 15ου Διαδημοτικού Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου 

στο Δήμο Μοσχάτου Ταύρου

Δημοτική Ενότητα Ταύρου

 Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης | McF, (Πειραιώς 206, Ταύρος)

Ώρα έναρξης παραστάσεων : 8.30 μ. μ. - Είσοδος Ελεύθερη

(Κρατήσεις θέσεων στο mcf.gr, στο 2103418579 και στα ταμεία του Ιδρύματος)

18/6/22 - Θεατρικό εργαστήρι Μοσχάτου Ταύρου,  (Κων. Καφετζή), «Ο Λύκος»

19/6/22 - Θεατρικό εργαστήρι Δήμου Νίκαιας Ρέντη, (Παν. Νικολαίδη), «Της τρελής»

20/6/22 - Θεατρικό εργαστήρι Μοσχάτου Ταύρου,  (Κων. Καφετζή), «Ο Λύκος»

21/6/22 - Θεατρικό εργαστήρι Δήμου Νίκαιας Ρέντη, (Β. Κατσικονούρη),                                                  

                   «Καλιφόρνια Ντρίμιν»

22/6/22 - Θεατρικό εργαστήρι Δήμου Αγίου Δημητρίου,

                   (Μ. Ρέππα, Θ. Παπαθανασίου), «Ποια Ελένη» 

23/6/22 - Θεατρική ομάδα Δήμου Διονύσου, (Γ. Ριζόπουλου, Ευθ. Μπαλωμένου), 

    «Ατρείδες εν συντομία» 

25/6/22 - Θεατρικό εργαστήρι Δήμου Μοσχάτου Ταύρου, (Ε. Δρακοπούλου), 

    «Ποτέ δεν είναι αργά»

26/6/22 - Oμάδα θεάτρου Δήμου Αγ. Παρασκευής, 

                  (Κ. Κολόντι), «Πινόκιο» (παράσταση για παιδιά).

27/6/22 - Oμάδα θεάτρου Δήμου Αγ. Παρασκευής, 

                  (Λ. Δημητρακοπούλου), «Ιφιγένεια εν γένει».

Δημοτική Ενότητα Μοσχάτου

Πολιτιστικό Κέντρο «Θεόδωρος Αγγελόπουλος», (Κων/πόλεως & Σολωμού, Μοσχάτο)

Ώρα έναρξης παραστάσεων : 8.15 μ. μ. - Είσοδος Ελεύθερη

21/9/22 - Θεατρικό εργαστήρι Δήμου Αγίου Δημητρίου, 

                  (Μ. Ρέππα, Θ. Παπαθανασίου), «Ποια Ελένη» 

1. & 25/9/22 -  Θεατρικό εργαστήρι Μοσχάτου Ταύρου,  (Κων. Καφετζή), «Ο Λύκος»

26/9/22 - Θεατρικό εργαστήρι Δήμου Νίκαιας Ρέντη, (Παν. Νικολαίδη), «Της τρελής»

28/9/22 - Θεατρικό εργαστήρι Δήμου Νίκαιας Ρέντη, 

                   (Β. Κατσικονούρη), «Καλιφόρνια Ντρίμιν»

1 & 2/10/22 - Θεατρικό εργαστήρι Δήμου Μοσχάτου Ταύρου,                                               

                                        (Ε. Δρακοπούλου), «Ποτέ δεν είναι αργά»

3/10/22 - Θεατρική ομάδα Δήμου Διονύσου, (Γ. Ριζόπουλου, Ευθ. Μπαλωμένου), 

                   «Ατρείδες εν συντομία» 

8/10/22 - Oμάδα θεάτρου Δήμου Αγ. Παρασκευής, 

                  (Κ. Κολόντι), «Πινόκιο» (παράσταση για παιδιά).

9/10/22 - Oμάδα θεάτρου Δήμου Αγ. Παρασκευής, 

                  (Λ. Δημητρακοπούλου), «Ιφιγένεια εν γένει».