ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Τις τελευταίες μέρες, ένας 18 χρόνος αυτοδίδακτος καλλιτέχνης graffiti με το ψευδώνυμο ‘’ Εύρυτος’’, έγινε viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τα έργα του, που απεικονίζουν μορφές αγωνιστών του 1821 σε τοίχους της Αθήνας.  

Χαρακτηριστικά εξηγεί ότι με αυτό τον τρόπο προσπαθεί να τιμήσει την επέτειο των 200 χρόνων μιας και για τον ίδιο η ελληνική ιστορία είναι πηγή έμπνευσης και διδασκαλίας. Επιλέγει χώρους όχι τόσο προσβάσιμους για λόγους προστασίας ώστε να μην ‘’κινδυνεύει’’. Είναι ένας καλλιτέχνης που με τα έργα του ομορφαίνει την πόλη, αλλά δυστυχώς η πολιτεία δεν μεριμνά για αυτόν τον δημιουργικό αναβρασμό που συντελείται μέσα στις φλέβες του 18χρονου ώστε να αποτυπώσει τα δημιουργήματα του σε χώρους προσιτούς και ορατούς από όλους. 

Σαν τον Εύρυτο, υπάρχουν πάρα πολλοί νεαροί καλλιτέχνες, οι οποίοι αν τύγχαναν καλύτερης αντιμετώπισης, θα μπορούσαν με το ταλέντο και τα δημιουργήματά τους να ομορφύνουν κτίρια, σχολεία, εγκαταλελειμμένα εργοστάσια και τόσα πολλά άλλα. Θα μπορούσαν σε συνεννόηση με την πολιτεία ή τους δήμους να στολίσουν τα ‘’άσχημα’’ και ‘’νεκρά’’ κτίρια. Να δώσουν ζωή, πνοή, λάμψη και χρώμα στην άχαρη τσιμεντούπολη. Κυρίως όμως η πολιτεία μέσα από μια συνεργασία μαζί τους θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί το ταλέντο τους προς μια θετική κατεύθυνση απαραίτητη για την κοινωνία γιατί πολλές φορές τα graffitis, που δεν είναι μόνο φόρος τιμής σε κάποιο πρόσωπο, περνάνε και σημαντικά κοινωνικά μηνύματα. 

Από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα παγκοσμίως, το τείχος του Βερολίνου, σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου και του διχασμού από το 1961 έως το 1989. Μεγάλο τμήμα του που διασώζεται ως μνημείο συμφιλίωσης των λαών μετά την πτώση του, έχει πλέον μετονομαστεί σε East Side Gallery και καλύπτεται εξ’ ολοκλήρου από graffitis με θεματολογία που πραγματεύεται την συμφιλίωση, την ελευθερία, την δημοκρατία και τις ανθρώπινες αξίες. 

Για την ιστορία, να αναφέρουμε ότι το graffiti, στην ελληνική γλώσσα τοιχογράφημα, ακιδογράφημα, που ξεκίνησε στην Αμερική στα μέσα της δεκαετίας του 1960, χρησιμοποιήθηκε αρχικά από πολιτικούς ακτιβιστές που ήθελαν να δημοσιοποιήσουν την άποψή τους.   

Σήμερα ωστόσο, αποτελεί μια εναλλακτική μορφή έκφρασης η οποία μάλιστα διέπεται και από ρητούς κανόνες. Σύμφωνα με ανθρώπους που ασχολούνται με το graffiti «ποτέ δεν σβήνεις ή βάφεις πάνω από παλιά graffitis, ειδικά εάν ο καλλιτέχνης που πρώτος είχε ζωγραφίσει έχει φύγει και από τη ζωή. Επίσης απαγορεύεται να βάλεις το έργο σου πάνω σε μνημεία ή εκκλησίες. Ακόμη ένας άγραφος κανόνας είναι πως για να ζωγραφίσει κάποιος στην περιοχή κάποιας ομάδας θα πρέπει πρώτα να έρθει σε επαφή μαζί της.