Γράμμα από μια Μοσχατιώτισσα
CITY Status
Λάβαμε την παρακάτω επιστολή, από μια κυρία η οποία ζήτησε να διατηρηθεί η ανωνυμία της. Δημοσιεύουμε το κείμενο της αυτούσιο και καθώς η ίδια εκφράζει τις επιφυλάξεις της, την διαβεβαιώνουμε (θα το δεί άλλωστε) οτι δεν έχουμε αλλάξει ούτε μια λέξη. Όπως άλλωστε σας έχουμε διαβεβαιώσει από την αρχή της λειτουργίας μας, οτι θα δημοσιεύουμε ότι μας ζητάτε, χωρίς παρεμβάσεις και χωρίς “υπότιτλους”. Η επιστολή αναφέρει τα εξής:
Αγαπητοί,
θα ήθελα να σας συγχαρώ, αν και μετράτε μόλις λίγες μέρες δημοσιεύσεων, για την προσπάθεια δημιουργίας ενός ποιοτικού ψυχαγωγικού και ενημερωτικού σάιτ, αλλά και στην προσπάθειά σας να δώσετε βήμα και λόγο στους πολίτες, όπως χαρακτηριστικά λέτε.
Αν και διανύω την έκτη δεκαετία της ζωής μου, γέννημα θρέμμα Μοσχατιώτισσα, δυσκολεύτηκα να αποφασίσω στο να σας γράψω. Κυρίως γιατί η γενιά μου έχει μεγαλώσει με την πεποίθηση ότι δεν είναι σωστό να εκφραζόμαστε δημόσια, ειδικά όταν είσαι γυναίκα και έχεις μεγαλώσει σε ένα συντηρητικό οικογενειακό περιβάλλον, όσο και το γεγονός ότι είμαι επιφυλακτική, διότι δεν γνωρίζω κατά πόσο θα δημοσιευτούν αυτούσια και χωρίς αλλαγές τα όσα γράφω. Παρακολουθώντας όμως τις τελευταίες μέρες τα όσα συμβαίνουν σε κοινωνικό επίπεδο, με την σεξουαλική παρενόχληση αθλητριών, ένιωσα την ανάγκη να σας γράψω, έστω και ανώνυμα.
Ανέφερα στην αρχή την ηλικία μου γιατί τώρα συνειδητοποιώ περισσότερο από ποτέ άλλοτε, ότι όλοι μας ανεξαρτήτου φύλλου ή ηλικίας πρέπει να έχουμε φωνή. Οφείλουμε να μιλάμε, να παραθέτουμε τις απόψεις μας, να μάθουμε να καταγγέλλουμε τυχόν περιστατικά βίας και να συμμετέχουμε γενικότερα στα όσα απασχολούν την πόλη μας και όχι μόνο, χωρίς τον φόβο της λογοκρισίας, χωρίς τον φόβο ότι μπορεί να βρούμε τον μπελά μας. Και αυτό πρέπει να ξεκινήσει μέσα από την ίδια την οικογένεια. Οι γονείς οφείλουν να γαλουχήσουν τα παιδιά τους να εκφράζονται ελεύθερα πάντα φυσικά με σεβασμό, χωρίς το φόβο της αρνητικής κριτικής. Να μην φοβούνται να εκφράσουν την άποψή τους, μην τυχόν και κριθούν αρνητικά.
Όπως χαρακτηριστικά λέω στα εγγόνια μου, επικριτές θα υπάρχουν πάντα κατά τη διάρκεια της ζωής σας, ακόμα και για τα πιο ασήμαντα θέματα, ακόμα και για άσχημες συμπεριφορές, εσείς όμως οφείλετε πρώτα φυσικά στον εαυτό και μετά στην κοινωνία να μιλάτε, να μην μένετε σιωπηλοί σε καταστάσεις που σας μειώνουν και σας κάνουν να νιώθετε άβολα. Εκφραστείτε, μιλήστε, συμμετέχετε σε οτιδήποτε μπορεί να βοηθήσει όχι μόνο εσάς αλλά και τους γύρω σας. Για να έχετε ένα καλύτερο αύριο από το δικό μας, μια καλύτερη κοινωνία.
Σας ζήτησα ότι θα ήθελα να δημοσιευθούν ανώνυμα όλα όσα σας γράφω, όχι γιατί φοβάμαι αλλά γιατί διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις για το αν θα δημοσιευθούν τα όσα γράφω χωρίς αλλαγές. Ελπίζω να γίνει έτσι ακριβώς όπως μου υποσχεθήκατε.
Φιλικά,
Μ.Π.