Γεώργιος Ράλλης- 16 χρόνια από το θάνατό του.
CITY Status
Ο Όθων Καίσαρης Πολιτικός Επιστήμονας, Διεθνολόγος και αναγνώστης του City Status, με αφορμή την συμπλήρωση των 16 χρόνων από το θάνατο του Γεώργιου Ράλλη, μας απέστειλε το παρακάτω κείμενο.
Σαν σήμερα 15 Μαρτίου, το 2006 απεβίωσε ο Γεώργιος Ράλλης. Ένας ευπατρίδης πολιτικός, ηγετικό στέλεχος της κεντροδεξιάς από την δύσκολη και πολωμένη πολιτικά δεκαετία του ΄50 μέχρι τις αρχές του ΄90. Την περίοδο πριν την Χούντα θεωρούνταν πιο σκληρός στις θέσεις του, μετά όμως την Μεταπολίτευση καλλιέργησε ένα πιο μετριοπαθές προφίλ:
Συντηρητικός μεν στην ουσία του λόγου του, έκανε σαφή πολιτικά ανοίγματα σε ένα πιο κεντροδεξιό, προοδευτικό ακροατήριο.
Πάντοτε όμως οπαδός της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, είτε Βασιλευόμενης είτε Προεδρευόμενης, διεξήγαγε χαμηλών τόνων κοινοβουλευτικό βίο, αναδεικνυόμενος από τους καλύτερους κοινοβουλευτικούς.
Κατά την Μεταπολίτευση πέτυχε δύο σημαντικά επιτεύγματα:
- Ως Υπουργός Εξωτερικών, είναι αυτός που διεξήγαγε τις τελικές και δύσκολες («στις λεπτομέρειες κρύβεται ο διάολος») διαπραγματεύσεις με την ΕΟΚ, κλείνοντας κεφάλαια από το Αγροτικό ως τις επιδοτήσεις, και υπέγραψε την Σύμβαση Προσχώρησης (Μάιος 1979).
- Ως Υπουργός Παιδείας, με το νόμο 309/1976, ενσωματώνει, μεταξύ άλλων, τις βασικότερες από τις προταθείσες ή νομοθετηθείσες εκπαιδευτικές αλλαγές του 1959 και του 1964, και καθιερώνει την δημοτική ως γλώσσα διδασκαλίας.
Αυτή η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση παραλίγο να του στοιχίσει την επανεκλογή το 1977, λόγω αντιδράσεων στις συντηρητικές τάξεις.
Εκλέγεται Πρωθυπουργός τον Μάιο 1980, αλλά καλείται να κυβερνήσει σε ένα πολωμένο πολιτικό περιβάλλον, πληρώνοντας και την κούραση του λαού από την πολυετή διακυβέρνηση της δεξιάς:
Με το ΠΑΣΟΚ να “καλπάζει” προς την εξουσία, με το σύνθημα της Αλλαγής, και τον Κων/νο Καραμανλή να “βασιλεύει” στην Προεδρία της Δημοκρατίας.
Υπέρμαχος των χαμηλών τόνων και μετριοπαθής, δεν προσφεύγει σε προσωπικές επιθέσεις, τις οποίες δημόσια καταδικάζει, ακόμα και όταν βλέπει ότι οδεύει προς βέβαιη κοινοβουλευτική ήττα το 1981- ο προεκλογικός του λόγος παραμένει πολιτικός.
Παραμένει ως το τέλος δημοκράτης, υπέρμαχος της συναίνεσης και του διαλόγου σε πολιτικό και κοινοβουλευτικό επίπεδο.
Πολλοί από τους διαδόχους του, κυρίως εν ενεργεία πολιτικούς, καλό θα ήταν να ακολουθήσουν το παράδειγμά του και να προσπαθήσουν να αναπτύξουν, τουλάχιστον, μεστό πολιτικό λόγο. Χωρίς κορώνες, αλλά με ουσία.