ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Η ζωή μας είναι ένας δρόμος γεμάτος επιλογές. Κάποιες από αυτές έρχονται μετά από σκέψη, δυσκολία και υπερανάλυση και άλλες έρχονται πιο φυσικά, εύκολα, ακόμα και αβίαστα. Άλλες φορές εστιάζουμε στις λεπτομέρειες που θα φέρουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα κι άλλες φορές στα πιο γενικά. Μερικές από αυτές τις αποφάσεις μας φέρνουν αντιμέτωπους με πιο σύνθετες και απαιτητικές αποφάσεις ζωής, ακόμα και με το αξιακό μας σύστημα. 

«Βουνό ή θάλασσα;», «Σύντομη διαδρομή με διόδια ή αργή διαδρομή χωρίς διόδια;», «Για καφέ ή για ποτό;», «Μέσα ή έξω;», «Να στείλω ή να περιμένω;», «Γιορτές με φίλους ή οικογενειακά;», «Να εκφράσω τα συναισθήματά μου ή είναι νωρίς;», «Δημόσιο σχολείο ή ιδιωτικό;», «Ανακαίνιση ή αποταμίευση;», «Να χωρίσω ή να δώσω μια ευκαιρία;», «Να κάνω υπομονή ή να παραιτηθώ;», «Να μείνω ή να φύγω στο εξωτερικό;» κλπ. 

Από την άλλη, πολλές από τις αποφάσεις που παίρνουμε δεν χρειάζονται σκέψη κι ανάλυση μιας και είναι αποφάσεις που έχουμε ήδη πάρει, οι οποίες εφαρμόζονται σε παρόμοιες συνθήκες. Από τα πιο απλά, όπως για παράδειγμα είναι οι επιλογές ρούχων «μου αρέσει το casual ντύσιμο». Απ’ όταν λήφθηκε η απόφαση για το στυλ ένδυσης, δεν τίθεται λόγος διαπραγμάτευσης. Κι αν κανείς προτείνει κάτι διαφορετικό, η απάντηση είναι ξεκάθαρη! Άρα κι η επιλογή, αντίστοιχα, είναι ξεκάθαρη και γίνεται συνειδητά ή ασυνείδητα ξανά και ξανά! Παρομοίως και στα πιο σύνθετα, όπως είναι η στάση ζωής «υπερασπίζομαι τις επιθυμίες μου». Όταν κανείς αποφασίζει με ποιον τρόπο θα πορεύεται στη ζωή του τότε το δίλημμα παύει να υφίσταται και η διαπραγμάτευση δεν έχει λόγο ύπαρξης. 

Η ίδια η ζωή καθημερινά μας καλεί να παίρνουμε αποφάσεις καθώς επισφραγίζουμε αυτές που ήδη έχουμε πάρει αλλά κι όταν μετανοούμε γι’ αυτές που τελικά δεν μας ταιριάζουν. Όταν οι επιλογές τίθενται με τη μορφή διλήμματος, το μόνο σίγουρο είναι πως η επιλογή που τελικά απορρίπτεται φαντάζει καλύτερη ενώ στην αρχή δεν ήταν. Η υπερανάλυση επικρατεί μ’ ένα μόνιμο «ναι αλλά…» και τελικά η επιλογή δεν λαμβάνεται με βάση την επιθυμία αλλά με βάση τα λιγότερα αρνητικά. 

Δεν χρειάζεται να μένει κανείς στα επιμέρους αλλά να μπορεί με ασφάλεια να επιλέγει με βάση τις αξίες ζωής και τις επιθυμίες του. Να είναι το δίλημμα επιβεβαίωση των πολλών αλλά διαφορετικών επιθυμιών και όχι δυσκολία και ανάγκη απόφασης του καλύτερου δυνατού. Να είναι η κάθε επιλογή επιθυμία, όχι επιφανειακά «δεν έχω πρόβλημα, ό,τι θες εσύ» αλλά «ό,τι και να επιλέξουμε, θα το υπερασπιστώ και θα το χαρώ με τον ίδιο τρόπο».

«Εσύ τι στάση ζωής επιλέγεις;»