Σχεδόν όμορφη

Σχεδόν όμορφη

Βγαίνω στον δρόμο με τα μάτια ορθάνοιχτα για τυχόν ευκαιρίες και κινδύνους. Βγαίνω με τα μάτια ανοιχτά, αλλά δεν βλέπω τίποτα. Γυρνάω στο σπίτι κουρασμένος σαν να κουβαλάω την κόπωση και όσων πρόκειται να έρθουν. Μπαίνω στο δωμάτιο και με τυφλώνει ένα φως που δεν μπορώ να το αντέξω, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Τραβάω απότομα την κουρτίνα και ξαφνικά όλα έρχονται σε μία αρμονία. Καμία ένταση, μονάχα ισορροπία. Νιώθω νικητής, σχεδόν νικητής. Και είναι αυτό το “σχεδόν” που αλλάζει τα πάντα.  Είμαι σχεδόν νικητής γιατί με νικάει η ανάγκη.

Η ανάγκη να δω τα πράγματα μέχρι τέλους. Μέχρι εκεί που δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Μονάχα γύμνια σκληρή. Που σε αφήνει εκτεθειμένο, μα σε γιατρεύει και από όλα εκείνα που δεν είσαι. Τραβάω ξανά την κουρτίνα και αφήνω το φως να φτάσει παντού. Μέχρι εκεί που φοβάμαι. Οπλίζομαι με θάρρος και ομολογώ όσα ήδη έχω ομολογήσει στην σιωπή. Ψιθυρίζω στο κενό και λέω ότι η μέρα τελικά είναι σχεδόν όμορφη. Και πάω παραπέρα κάνοντας ένα άλμα. Τα ίδια λόγια χρησιμοποιώ και για την πόλη. Παρόλο που εκείνη μας στριμώχνει μέσα στις τσιμεντένιες τις φυλακές.

Κοιτάζω τα ερείπια που βρίσκονται απέναντι και λέω πάλι ότι είναι σχεδόν όμορφα. Όχι γιατί είναι μια όμορφη εικόνα, αλλά γιατί είναι λες κι έχουν κι εκείνα ζωή μέσα τους. Σαν ένας γείτονας που δεν έχει να φορέσει τίποτα άλλο πέρα από ένα σκισμένο παλτό, αλλά φοράει στο στόμα του τις πιο υποστηρικτικές κουβέντες και είναι η παρέα σου τα απογεύματα την ώρα που πίνεις τον καφέ.

Όλα είναι σχεδόν όμορφα. Μία φράση που δεν έχει το απόλυτο μέσα της και αυτό από μόνο του είναι λυτρωτικό, καθώς οι σύγχρονες κοινωνίες δεν αφήνουν περιθώρια για ανακρίβειες. Πρέπει να τα υπολογίζεις όλα με μαθηματική ακρίβεια. Ακόμη και τα συναισθήματά σου. Εδώ όμως κανείς δεν σε ακουμπάει. Κανείς δεν σε πληγώνει. Και αν κουβαλάς ήδη πληγές, κανείς δεν σε ρωτάει για αυτές. Και αυτό είναι το πιο ωραίο. Εδώ σε αφήνουν να ξεχάσεις και να ξεχαστείς.

Μπορείς να πεις ότι κάτι είναι σχετικά όμορφο και όταν σε ρωτήσει ο άλλος πόσο όμορφο είναι να του απαντήσεις  κάπως έτσι:

Δεν ξέρω και ούτε θέλω να το υπολογίσω. Ξέρω μονάχα ότι μου τράβηξε την προσοχή...