Σήμερα με κρατάω σφιχτά
Έλενα Μπιλλίνη
Άνθρωποι και ανθρωπάκια
Πόσοι πολλοί πέρασαν από εδώ
άλλοι να ξαποστάσουν για λίγο
άλλοι για πολύ...
Άλλοι να πάρουν κάτι και να συνεχίσουν
άλλοι να δώσουν απ' τα περισσευούμενα
Κάποιοι έμειναν για καιρό
άλλοι για μέρες
για στιγμές
...........
Μερικοί δεν έφυγαν καθόλου...
Μερικοί άλλοι, πήγαν
χρόνια αργότερα...γύρισαν
Κάποιοι έφτασαν όρθιοι, καμαρωτοί
και άλλοι μπουσουλώντας
Κάποιους τους αναζήτησα
άλλους τους άφησα να προσπεράσουν
κάποιους τους έδιωξα εγώ
με ένα μου απλό φύσημα πνοής
σκορπίστηκαν μακριά μου, σαν Δανδελίων...
Για κάποιους μάτωσα τα χείλη μου στο παρακάλεμα
κι άλλοι με ελευθέρωσαν στον πηγαιμό τους...
Άλλοι άφησαν τόσα, για να τους θυμάμαι
κι άλλοι πήραν μαζί τους τα κομμάτια μου...
Κάποιοι μου λείπουν σήμερα
κι άλλοι, το σπουδαιότερο δώρο που μου 'καναν είναι η φυγή τους
...........
Αρκετοί με πλήγωσαν βαθιά
μα ίσως εγώ να πλήγωσα περισσότερους
Σάμπως βγήκαμε ο καθένας στον δρόμο με τον πόνο στο χέρι
να τους μετρήσουμε;
Σχεδόν όλοι μου έμαθαν πράγματα
μου έδωσαν πράγματα
κι εγώ
κι εγώ τους έδωσα
Δεν τα ζήτησα πίσω...
αυτά δεν μου λείπουν
Γι' αυτά που έδωσα, χαίρομαι που είναι εκεί που είναι
Γι' αυτά που μου 'κλεψαν, λυπάμαι...
Άλλοι με άφησαν ως σήμερα να αναρωτιέμαι το γιατί
Κι άλλοι μου το έτριψαν στα μούτρα
Όσο μεγαλώνω, καταλαβαίνω γιατί με άφηκαν
άλλοι δυστυχώς, τσουβαλιασμένη με πήραν μαζί τους
..........
Να φανταστείς κι εγώ με άφησα κάποτε
με φλέρταρα
με κυνήγησα
με διεκδίκησα
με πήρα πίσω
Σήμερα με κρατάω σφιχτά
στα χέρια μου ξαπλώνουν όσοι μου 'μείναν...
Έρχονται κι άλλοι κατά καιρούς
αλλά ποιος ξέρει πόσο θα κάτσουν;
Γεμάτη είναι η καρδιά μου
Κυλίστηκα γυμνή στα αγκάθια τους
και φύτρωσα στη Δαιμονιά τους
Ένιωσα ανεμοστρόβιλους
με δάμασαν καταιγίδες
Έχω αγαπήσει πολύ
Πολύ και αγαπήθηκα
Έχω ερωτευτεί τρελά
Και χόρεψα στην τρέλα
Λιγώθηκα απ' τα ζουμιά αγριοκέρασου...
και κέρασα φαρμάκι στις γιορτές σας
.........
Και δεν ανησυχώ τόσο για εσάς που τίποτα δεν θα καταλάβετε από το αλλοπρόσαλλο ''γράμμα'' μου
όσο για εσάς, που έχετε ήδη καταλάβει...
Γι’αυτό αν τύχει και μ' αγαπήσεις
πρόσεχε σε παρακαλώ πολύ πολύ πώς θα μ’αγκαλιάσεις. Πονάει εδώ. Κι εδώ. Κι εκεί. Μη! Κι εδώ . Κι εκεί.
Κατερίνα Γώγου