ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ

 Στον Λακωνικό κόλπο...

εκεί που η μυθολογία γέννησε την Αφροδίτη, εκεί που οι καταρράκτες έλουσαν τα μαλλιά της

εκεί που η Πορφυρούσα παίρνει χαμόγελα για τα Κύθηρα

κι εκεί που τα κα'ί'κια φεύγουν για το τιρκουάζ της Ελαφονήσου...

Θα πρέπει να πας μετά τις 20:00

τότε που το κόκκινο του ήλιου αγκαλιάζει το πέλαγος

Για να την δεις την αγαπημένη μου να στέκει

Πάνω από την προβλήτα, που γέμισαν ρωγμές τα κύματα

Με μια μαύρη μαντίλα στο κεφάλι

όπως φορούσε η μάνα της.

Το ίδιο βλέμμα έχει

που σκίζει τη σάρκα σου και βλέπει αμέσως την ψυχή

Ούτε που μπόρεσε ποτέ κανένας να κρυφτεί

Μόνη της πάει, κάθε μέρα ίδια ώρα

και ως τη νύχτα εκεί

19 χρόνια πέρασαν που είναι μοναχή

Τα παιδιά της δεν προφταίνουν με τη δουλειά στο πανδοχείο

Το κληρονόμησαν απ' τον άντρα της, τον πατέρα τους

Με τα χέρια του το έκαμε

Α'ι'βαλί, της είπε θα το πω

Για σένα δώρο.

Για να της γλυκάνει τον καημό που έφυγε

παιδούλα με τις κάλτσες ως το γόνα, από την Πόλη.

86 σήμερα, δεν φοβάται το θάνατο

μου το 'χει πει

Μόνο μη χάσει το μυαλό της τρέμει

Το μυαλό και όλες τις στιγμές μαζί

Καθισμένη εκεί, μετράει τις αναμνήσεις

κάθε μέρα ελένχει μην της φύγει καμιά

Να κρατάς τις στιγμές

Τις στιγμές, παιδάκι μου...τίποτα δεν είμαστε

μόνο αυτό!

Τα μπαούλα της έχει φορτωμένα με την προίκα μου

Πήρε να τελειώσει όσα δεν πρόλαβε η γιαγιά η Ελένη, που γέρνει το κάδρο της στον διάδρομο

''Στον γάμο σου να τα φέρω δώρο μου 'πε η γερόντισσα.''

Μα τα χρόνια φεύγουν κι εγώ ακόμα δεν τα ανέβηκα εκείνα τα σκαλιά

δεν έβαλα τούλια και λουλούδια στα μαλλιά

Κι ούτε που ξέρω αλήθεια, αν θα συμβεί

Αφού εμένα οι στιγμές μου δεν με πήγαν εκεί

Κλείνω τα μάτια και γυρίζω παιδί

με τα χέρια να κολλάνε φράουλα και λεμόνι γρανίτα

Με αλάτι στο κεφάλι και αίμα στο γόνατα

Δες της το λέω αλλά τους θυμάμαι μαζί

Να χορεύουν αγκαλιά στην μεγάλη σάλα

Βαθιά στα μάτια να κοιτάζονται

και ύστερα εκείνο το φιλί.

Να κρατάς τις στιγμές παιδάκι μου

Τίποτα δεν είμαστε

Να κρατάς τις μέρες

Τότε που έπεσες και υψώθηκες ξανά

τότε που σε έπιασε το στομάχι από τα γέλια

Τότε που έλαβες το πρώτο άγγιγμα

Τότε που ξέχασες ομπρέλα στη βροχή

Τότε που έκαψαν δάκρυα τα μάγουλα

Τότε που τράβηξες ετούτη τη φωτογραφία....................................