ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ

Είχαν καιρό να τα πουν. Δεν θέλει και πολύ για να συμβεί αυτό! Λίγο το φόρτο και οι ώρες εργασίας, λίγο ο έντονος ρυθμός της καθημερινότητας και οι υποχρεώσεις, είχαν σταθεί εμπόδιο για εκείνα τα όμορφα πρωινά που περνούσαν πίνοντας ένα γρήγορο καφεδάκι οι τρεις φίλες. Ένα γρήγορο καφεδάκι που μόνο ξελάφρωμα, λύσεις, χαρά, γέλιο κα δύναμη για το υπόλοιπο της ημέρας, μπορούσε να δώσει!!!

Και να λοιπόν που κανονίστηκε πάλι. Έτσι ξαφνικά, χωρίς πολλές σκέψεις που θα μπορούσαν να σταθούν εμπόδιο. ΄Ένα μήνυμα στο viber: ‘’Τη Δευτέρα πίνουμε καφεδάκι στο Μοσχάτο με την Αριάδνη. Δεν θα τύχει τίποτα. Πες ναι! Θα περάσουμε ωραία’’, ήταν αρκετό!!! Το είχαν τόσο πολύ ανάγκη και οι τρεις, που καμιά τους δεν έκανε πίσω. Ήθελαν να μιλήσουν. Είχαν τόσα να πουν!!!

Η Δευτέρα αν και φαινόταν αιώνας, δεν άργησε. Και οι τρεις συνεπείς στο ραντεβού τους, σημείο συνάντησης ο ηλεκτρικός, ήταν εκεί. Μια σφιχτή αγκαλιά, ένα πλατύ χαμόγελο και ένα φιλί τις ένωνε μετά από τόσο καιρό.

Διάλεξαν ένα ήσυχο μαγαζάκι και κάθισαν στην όμορφη αυλή του. Η σκιά των δέντρων και το ελαφρύ αεράκι που είχε, έδινε μια διαφορετική νότα στη ζεστή μέρα του καλοκαιριού!!!

Παράγγειλαν τα κρύα καφεδάκια τους και άνοιξαν τις σελίδες της ψυχής τους. Υπήρχαν απορίες που έπρεπε να λυθούν, προβλήματα που αναζητούσαν απαντήσεις, γεγονότα που είχαν συμβεί, άσχημα και όμορφα που έπρεπε να μοιραστούν και να γίνουν ένα με αυτές. Δεν έλειπαν βέβαια και τα αστεία! Αστεία από εκείνα που τις έκαναν να διπλώνονται στα γέλια σαν μικρά παιδιά, να μην μπορούν να πάρουν ανάσα. Αστεία που έκαναν τις συναντήσεις ξεχωριστές, όσο ξεχωριστές ήταν και εκείνες η μία για την άλλη!!!

Σε αυτό όμως το καφεδάκι, η καθεμιά είχε κάτι σπουδαίο να μοιραστεί με τις φίλες της, γιατί ήταν σίγουρες πως μέσα απ’ όλο αυτό θα ξεπρόβαλλαν αληθινά συναισθήματα. Η Αριάδνη, που ήταν και η μεγαλύτερη της παρέας, ανακοίνωσε ότι σύντομα θα αποκτήσει ένα νέο ρόλο στη ζωή της, το ρόλο της γιαγιάς! Το έλεγε και το πρόσωπό της έλαμπε από ευτυχία. Και τότε  η Ειρήνη και η Αγάπη πανηγύρισαν, την αγκάλιασαν και της εύχονταν τα καλύτερα. Υπέροχα νέα! Μια νέα ζωή θα ερχόταν στον κόσμο και η μεγάλη τους φίλη, το στήριγμα τους, η συμβουλάτοράς τους, θα γινόταν γιαγιά! 

Τότε η Ειρήνη θεωρεί κατάλληλη τη στιγμή για να τους πει, ότι το μικρό εκείνο κοριτσάκι, η κόρη της, που έπαιζε ανάμεσά τους όταν βρίσκονταν και οι τρεις, μεγάλωσε, έδωσε πανελλήνιες και πέρασε Παιδαγωγικό Αθήνας! Να πάλι χαρές, να πάλι πανηγυρισμοί και αγκαλιές!!! 
«Θα έχουμε και μια δασκάλα», είπε χαρούμενη η Αγάπη για την κόρη της φίλης της. Μεσολαβεί μια μικρή παύση ησυχίας και αμέσως μετά τα λόγια της Αγάπης σκοτεινιάζουν τα πρόσωπα τους, αλλά ευτυχώς για λίγο. Έχει φροντίσει γι΄αυτό η ίδια. Τους λέει λοιπόν περήφανη ότι και το δικό της κοριτσάκι ολοκλήρωσε τον αγώνα των πανελληνίων, όμως τα πράγματα δεν πήγαν καθόλου καλά. Ωστόσο μια δημόσια σχολή την περιμένει να πραγματοποιήσει αυτό που ονειρεύεται και αγαπά από τα εφηβικά της χρόνια. Και έτσι δεν άργησαν πάλι να φανούν χαμόγελα ικανοποίησης στα πρόσωπά τους. Άλλωστε το ήξεραν καλά και οι τρεις τους ότι όλα στη ζωή για κάποιο λόγο γίνονται. Ήξεραν πως όταν κάποιος κλαίει για μια αποτυχία του, ο Θεός από ψηλά γελάει γιατί επιφυλάσσει κάτι καλύτερο για εκείνον που δεν το γνωρίζει!

Πόσο όμορφα περνούσαν! Το χαίρονταν! Το ρολόι έτρεχε και ο καφές μόνο ‘γρήγορος’ δεν ήταν. Ένα τηλεφώνημα ξαφνικό, τις έφερε στην πραγματικότητα της καθημερινότητας. Ήταν η κόρη της Αριάδνης που τη χρειαζόταν και η μέλλουσα γιαγιά έπρεπε να τρέξει.

Νιώθουν υπέροχα από αυτή τη συνάντηση!!! Έχουν δώσει και έχουν πάρει πολλά η μια από την άλλη. Έχουν γεμίσει τις μπαταρίες τους με την ενέργεια της δυνατής αληθινής φιλίας!

Εις το επανιδείν κορίτσια!
‘Ένα γρήγορο καφεδάκι!