Η ζωή ήταν γενναιόδωρη μαζί μου
Έλενα Μπιλλίνη
Για όσους δεν με γνωρίζουν...
παραείμαι γλυκιά, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πόσο δύστροπη και στριμμένη είμαι πραγματικά...
Άτυχη αρκετά από παιδί...
Καλά μεταξύ μας, δεν φταίει μόνο ο παράγοντας τύχη εδώ, ευθύνονται κατά πολύ και οι λάθος επιλογές...
Μη μου ζητάτε να τις απαριθμήσω, έχω κάνει πολλές...
Στο κομμάτι των φίλων η ζωή ήταν γενναιόδωρη μαζί μου. Μου έδωσε πολλούς περισσότερους από όσους χρειάζεται ένας άνθρωπος για να περπατήσει αυτόν τον κόσμο...
Ενδεχομένως, μου έδωσε πολλούς περισσότερους από όσους αξίζω...
Μου έδωσε ενήλικες μα και μικρούς ''νάνους μαγικούς''.
Αυτό το πρώτο άρθρο
Το καλωσόρισμα
Το ποδαρικό
δε θα φέρει την υπογραφή μου, μα την δική τους...
Στις δυσκολότερες καταστάσεις, η ελπίδα καθρεφτίζεται, παίρνει σάρκα και οστά
και παίζει
και τραγουδά
χοροπηδά εκεί κι εδώ
και όλο μεγαλώνει
στα μάτια ενός μικρού παιδιού...ή καλύτερα, σε περισσότερα...
Τους ζήτησα να συνεχίσουν τη φράση : Μόλις φύγει ο κορονοϊός θα...........
- ...θα πάρω αγκαλιά την δασκάλα μου, την κυρία Μαίρη. Από την δευτέρα έχω να την πάρω και τώρα πάω τρίτη τάξη. (Λυδία, 9 ετών)
– ...θα πάω να δω τη γιαγιά. Φαντάσου ούτε βιντεοκλήση δεν έχει η γιαγιά τόσο καιρό. (Μάρκος, 8 ετών)
– ...θα έρθει ο Άγιος Βασίλης. Δεν ήρθε όταν έπρεπε γιατί είναι πολύ γέρος και φοβόταν κιόλας μην κολλήσει. (Νικόλας, 7 ετών)
– ...θα πάω με τη μαμά και τον μπαμπά και το μωρό μας που δεν τρώει ακόμα έτσι, στα _____ (γνωστή αλυσίδα fast food) και θα φάω πατάτες με ροζ σάλτσα από σως.
(Κατερίνα, 7 ετών)
– ...θα κάνω πυτζάμα party με τους φίλους μου. (Άγγελος, 9μιση ετών)
– ...θα μαζέψουμε όλες τις μάσκες από το σπίτι μας και θα τις κάψουμε. (Άγγελος, 11 ετών)
– ...θα παίζω με τον Γιώργο που και θα παντρευτούμε. Το έχουμε πει ξέρεις. (Σοφία, 7μιση ετών)
– ...θα πάω με τον Κωνσταντίνο και τον Αλέξανδρο στις κούνιες και θα φάμε παγωτό και θα παίξουμε. (Γιάννης, 6 ετών)
– ...θα παίξω μπάλα με τα άλλα παιδιά. (Νάτζαφ, 8μιση ετών)
– ...θα κάνουμε μια μεγάλη γιορτή έξω για να χαρούν όλοι οι άνθρωποι που τόσο καιρό είναι θλιμμένοι. (Θεοδώρα, 10 ετών)
Η ζωή ήταν γενναιόδωρη μαζί μου...
Μου έδωσε πολλούς περισσότερους φίλους από όσους χρειάζεται ένας άνθρωπος για να περπατήσει τούτο τον κόσμο...
Μου έδωσε ενήλικες....μου έδωσε μικρούς...
μα οι μικροί μου, είναι οι καλύτεροι!!!
Κι αν έκανα μια σωστή επιλογή στη ζωή μου, είναι που την προσάρμοσα ανάμεσα στα μικρά μου...
Καλώς ορίσατε στον κόσμο μας...
Τα υπόλοιπα θα τα πούμε στη συνέχεια...
όπως επιβάλλουν τα παιδιά...
......................άλλωστε αυτά, τα ξέρουν όλα...