Είσαι τόσο θαρραλέος που τρομάζεις

Είσαι τόσο θαρραλέος που τρομάζεις

Είσαι τόσο θαρραλέος που είναι λογικό να τρομάζεις. Κάθε μέρα ξεπερνάς τον εαυτό σου κατά μία έννοια. Κουβαλάς όλα εκείνα που δεν φτιάχτηκαν για εσένα. Όλα εκείνα που δεν είναι η ζωή που θες.  Και τους δίνεις πνοή. Και τα κάνεις ζωή σου. Έχεις τον τρόπο. Με αυτά τα γυμνά χέρια, τα κουρασμένα και αυτά τα μάτια, τα μαυρισμένα. Είσαι η στάχτη και η μουτζούρα που κουβαλάς, αλλά δεν είσαι μουντζούρα και εξαίρεση σε έναν κόσμο που λάμπει μέσα από ψεύτικες εικόνες. Εσύ είσαι όλα αυτά που χρειάζονται για να συνεχίσει να υπάρχει ζωή.

Είσαι η βοήθεια που χρειάζεται ο διπλανός σου, η αγάπη που δεν έζησαν τόσα και τόσα παιδιά και ζωάκια αδέσποτα. Μπορείς να είσαι οτιδήποτε. Το μόνο που χρειάζεται είναι να είσαι και όχι να γίνεσαι. Να ανακαλύψεις τις ρίζες σου και να γίνει ίσκιος για να ανθίσει η χαρά. Μέσα από την χαρά των άλλων ανθίζουν και οι δικές μας καρδιές. Γιατί εκεί δεν υπάρχουν σύνορα. 

Άραγε αναρωτήθηκες ποτέ για το πόσες βοήθειες έχεις δώσει χωρίς καν να το καταλάβεις γιατί αυτό για εσένα ήταν μία αυτοματοποιημένη κίνηση; Ό,τι θεωρείς δεδομένο λένε, καλό είναι να πάψεις να το αντιμετωπίζεις έτσι για να το εκτιμήσεις. Και μάλλον έχουν δίκιο. Απλά αυτό οφείλεις να το κάνεις και με τις καλές σου στιγμές.