Στην σωστή πλευρά της Ιστορίας...
Κωνσταντίνος Μπιθυμήτρης
Πραγματικά πρέπει να αναλογιστούμε λίγο που στεκόμαστε, μέσα σε μια Ιστορία που διαρκώς εξελίσσεται σε βάρος των λαών του κόσμου.
Πρέπει ίσως να αναθεωρήσουμε τις αξίες και τα ιδανικά μας, που μετά απο μια πολυετή οικονομική κρίση και μια σοκαριστική πανδημία, έχουν ίσως κλονιστεί.
Χάσαμε το αισθητήριο της κοινής λογικής και της ισορροπίας.
Κλισέ; Ίσως.
Μα σε κάθε κρίσιμη καμπή της Ιστορίας αυτού του κόσμου, καταστροφές αποφεύχθηκαν ή συνέβησαν, επειδή εκείνοι που ορίζουν τις τύχες των λαών, είχαν ή δεν είχαν το αίσθημα της κοινής λογικής και της ισορροπίας αλλά και την ενσυναίσθηση για τις συνέπειες των αποφάσεων τους.
Αφορμή για το κείμενο αυτό στάθηκε η ομιλία του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, κατά την οποία, κάνοντας απόλυτη χρήση της κοινής λογικής και της ανόθευτης ειλικρινούς σκέψης ενός νοήμονος ανθρώπου, μίλησε αναδεικνύοντας όλες τις πλευρές των πρόσφατων γεγονότων στο Ισραήλ.
Είπε συγκεκριμένα πως καταδικάζει απερίφραστα τις φρικιαστικές επιθέσεις της Χαμάς εναντίον άμαχων πολιτών και ανέδειξε πάλι την ανάγκη, όλες οι πλευρές να σεβαστούν τις ζωές του άμαχου πληθυσμού (δεν ξεχώρισε πάντως τον άμαχο πληθυσμό σε εθνικότητες).
Σε μια αποστροφή του λόγου του, είπε το αυτονόητο:
«Είναι σημαντικό, επίσης, να αναγνωρίσουμε ότι οι επιθέσεις της Χαμάς δεν έγιναν στο κενό. Ο παλαιστινιακός λαός έχει υποστεί 56 χρόνια ασφυκτικής κατοχής.
Έχουν δει τη γη τους να καταβροχθίζεται σταθερά από επικοικισμούς και να μαστίζεται από τη βία. Η οικονομία τους πνίγηκε. Oι άνθρωποι τους εκτοπίστηκαν και τα σπίτια τους κατεδαφίστηκαν. Οι ελπίδες τους για μια πολιτική λύση στα δεινά τους έχουν εξαφανιστεί.
Αλλά τα δεινά του παλαιστινιακού λαού δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τις φρικτές επιθέσεις της Χαμάς. Και αυτές οι φρικτές επιθέσεις δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τη συλλογική τιμωρία του παλαιστινιακού λαού.»
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, αναφέρει ξεκάθαρα:
«Επιτρέψτε μου να είμαι σαφής: Κανένα μέρος σε ένοπλη σύγκρουση δεν είναι πάνω από το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο.»
Ενώ δεν παραλείπει επίσης να αναφέρει, το επίσης αυτονόητο (ή αυτό που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο για την Κοινωνία των Εθνών, το 2023), ότι δηλαδή:
«Πρέπει να σταθούμε απέναντι στις δυνάμεις του αντισημιτισμού, του αντιμουσουλμανικού φανατισμού και κάθε μορφής μίσους.»
Την στιγμή που η διεθνής κοινότητα και τα κόμματα, σπεύδουν να πάρουν το μέρος κάποιου, την στιγμή που ο Πρωθυπουργός της χώρας μου, σπεύδει να ταξιδέψει στο Ισραήλ για να φωτογραφηθεί με τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου «στη σωστή πλευρά της Ιστορίας», η ίδια η Ιστορία υφίσταται έναν ακόμα βιασμό, λουσμένη στο αίμα αθώων Ισραηλινών και Παλαιστινίων.
Το Ισραήλ φυσικά, εξοργισμένο, ζήτησε δια της επίσημης οδού την παραίτηση του ΓΓ του ΟΗΕ, κάνοντας λόγο για μια ομιλία που «δικαιολογεί την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς εναντίον αθώων Ισραηλινών», κάνοντας φυσικά εκ νέου αναφορά και θυμίζοντας (ξανά) στην παγκόσμια κοινότητα το Ολοκαύτωμα…
Δεν ξέρω αν θα υποχρεωθεί σε παραίτηση ο μόνος άνθρωπος που είχε το θάρρος να πει τα πράγματα όπως είναι. Έτσι κι αλλιώς η πολιτική είναι ένα παιχνίδι κυριαρχίας, μια Monopoly μεγάλης έκτασης και σε αυτό το παιχνίδι, πολλοί είναι αναλώσιμοι.
Εκείνο που με νοιάζει όμως, είναι οι πολίτες αυτού του κόσμου, να μπορούν να ακούσουν, να ζυγίσουν την σκέψη τους και να συμπεράνουν με πρόταγμα την λογική, την αγάπη και το νοιάξιμο.
Κανένας πόλεμος δεν είναι σωστός, κανένας θάνατος αθώου δεν είναι δικαιολογημένος και σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν υπάρχει «σωστή πλευρά στην Ιστορία».
Κανένας δεν μπορεί να σκοτώνει αθώους και κανένας δεν μπορεί να εκδικείται σκοτώνοντας επίσης αθώους.
Κανένας δεν μπορεί να τιμωρεί έναν ολόκληρο λαό για την δράση μιας τρομοκρατικής οργάνωσης και καμία τέτοια οργάνωση δεν μπορεί να χρησιμοποιεί αθώους σαν ασπίδα.
Η μόνη λύση για να ζουν με ασφάλεια οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι, είναι η λύση των δύο κρατών.
Τα δίκαια αιτήματα και των δυο λαών, μπορούν να ικανοποιηθούν, στην βάση των ψηφισμάτων της διεθνούς κοινότητας αλλά και των προηγούμενων συμφωνιών.
Κι όταν δυο λαοί έχουν δίκαια αιτήματα, δεν μπορεί κανείς να στέκεται μόνο δίπλα στον έναν.