EDITORIAL

Οι εκλογές τελείωσαν, οι ψήφοι καταμετρήθηκαν και έχουμε νικητές και νικημένους.

Τώρα που ο θόρυβος καταλαγιάζει, ανάμεσα στα συγχαρητήρια και την δημόσια συζήτηση που αναπόφευκτα θα γίνει αναφορικά με τα μηνύματα της κάλπης, θα επιχειρήσω κι εγώ να κάνω μια πρόχειρη ανάλυση του αποτελέσματος στον δήμο μας.

Αναμφισβήτητα, ο μεγάλος νικητής στον δήμο μας είναι η αποχή που έφτασε στο σύνολο του δήμου το 60%, ενώ ιδιαίτερα στον Ταύρο άγγιξε το 66%...

Υπο αυτή την έννοια, η προσωπική μου άποψη, είναι πως κανένας από τους υποψήφιους δημάρχους δεν κατάφερε να πείσει για το αφήγημα του, αφού αυτό το ποσοστό συνιστά μια συνολική απόρριψη και μια δήλωση διαμαρτυρίας που ενδεχομένως στρέφεται, κυρίως κατά της δημοτικής αρχής, αφορά όμως και τους άλλους δύο συνδυασμούς στο βαθμό που δεν κατάφεραν να εμπνεύσουν τους πολίτες, ώστε οι τελευταίοι να προσέλθουν στις κάλπες και να δηλώσουν την εμπιστοσύνη στην πρόταση τους.

Αναφορικά με τον νυν και επανεκλεγέντα δήμαρχο, κύριο Ανδρέα Ευθυμίου, είναι ξεκάθαρο ότι το αποτέλεσμα της κάλπης, αποτυπώνει χωρίς αμφιβολία την δυσαρρέσκεια των Ταυριωτών για όσα δεν έγιναν στην διάρκεια της 12ετούς θητείας του.
Το 48% του 2019 στον Ταύρο, έγινε 35% το 2023 και μάλιστα επι του μισού των συμμετεχόντων στην εκλογική διαδικασία. 
Έχοντας κατηγορηθεί πολλές φορές ότι παραμελεί τον Ταύρο χάριν του Μοσχάτου, η άνοδος του ποσοστού στο Μοσχάτο (77,5 % το 2023 αντί 66,9 % το 2019), μάλλον δηλώνει ικανοποίηση των πολιτών του Μοσχάτου, κάτι που πιθανώς επιβεβαιώνει τις αιτιάσεις των πολιτών του Ταύρου.
Ο κύριος δήμαρχος έχει κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένος για την 4η κατά σειρά εκλογή του, όμως δεν έχει και πολλούς λόγους να είναι ικανοποιημένος από τις επιδόσεις του.
Με έναν αντίπαλο λιγότερο, με τραγικά μεγάλη αποχή, με κομματικές στηρίξεις και με την αφρόκρεμα της πόλης στο ψηφοδέλτιο σου, το να βγαίνεις δεύτερος στον Ταύρο ενώ συνολικά πετυχαίνεις το ίδιο περίπου ποσοστό με το 2019…δεν το λές και τεράστια επιτυχία.
Ας ελπίσουμε ότι τα μηνύματα που έδωσε η κάλπη ελήφθησαν και πως σύντομα θα δούμε μια στροφή που να απαντά τις ανησυχίες που εξέφρασε η κοινωνία, κυρίως αυτή του Ταύρου.

Η αξιωματική (πλέον) αντιπολίτευση, όπως αυτή θα εκφράζεται από τους συμβούλους που εκλέγει η Λαϊκή Συσπείρωση Μοσχάτου – Ταύρου, με επικεφαλής την κυρία Βαλαβάνη, έχει μάλλον περισσότερους λόγους να αισθάνεται ευχαριστημένη από τις επιδόσεις της.
Με διπλασιασμό των ποσοστών του 2019 και ανέλιξη σε πρώτη δύναμη στον Ταύρο και δεύτερη στον Δήμο, μπορεί κανείς να πει με σιγουριά ότι κάτι έκαναν καλά εκεί. Είναι παραπάνω από βέβαιο πως ένα μεγάλο ποσοστό της διαφοράς από το ποσοστό των προηγούμενων αναμετρήσεων, είναι περισσότερο ψήφος διαμαρτυρίας και όχι απόλυτης αποδοχής, ωστόσο πιστώνεται στην κυρία Στέλλα Βαλαβάνη και τους συνεργάτες της, ότι κατάφεραν να την αποσπάσουν από τον τρίτο σε σειρά συνδυασμό. Ταυτόχρονα όμως πρέπει – θεωρώ – να γίνει μια εσωτερική συζήτηση για το τι πήγε στραβά και δεν κεφαλαιοποιήθηκε ακόμα περισσότερο η δεδομένη φθορά ενός δημάρχου 12ετίας και της δεδηλωμένης δυσαρρέσκειας προς το πρόσωπο του.
Τα υπόλοιπα θα τα δούμε στα δημοτικά συμβούλια, καθώς δεν περιμένουμε και ιδιαίτερες εκπλήξεις, από μια παράταξη που είναι αμιγώς κομματική και ως εκ τούτου ακολουθεί πιστά τις ανακοινωμένες πολιτικές γραμμές του κόμματος από το οποίο υποστηρίζεται.

Τέλος, η Ανεξάρτητη Κίνηση με επικεφαλής τον κύριο Νίκο Βιδάλη, έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει, αφού αν και τρίτη δύναμη, καταφέρνει να διατηρεί μια σχετικά μικρή διαφορά στον Ταύρο από τον δεύτερο κύριο Ευθυμίου, πράγμα που σημαίνει πως κατάφερε να αποσπάσει σημαντικό ποσοστό από την δύναμη του δημάρχου, ωστόσο δεν κατάφερε – θεωρώ – να παράξει επαρκές πολιτικό περιεχόμενο, όπως η παράταξη της κυρίας Βαλαβάνη, περισσότερο συνηθισμένη στην παραγωγή πολιτικής δράσης και λόγου.
Στο τέλος της ημέρας όμως, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως μια παράταξη χωρίς σημαντικούς οικονομικούς πόρους, χωρίς ιδιαίτερο πολιτικό σχεδιασμό και χωρίς πολιτική εμπειρία, προσέλκυσε σημαντικό μερίδιο των ψήφων διαμαρτυρίας, κυρίως στον Ταύρο.
Έχοντας πλέον φωνή στο νέο δημοτικό συμβούλιο θα έχει και την ευκαιρία να παρουσιάσει μια πρόταση και ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, αποδεικνύοντας έτσι οτι δεν διαθέτει μόνο καταγγελτικό λόγο αλλά και πολιτικό.

Η επόμενη πενταετία, φέρνει σημαντικές προκλήσεις για τον δήμο μας, μέσα σε ένα ιδιαίτερα ασταθές περιβάλλον, με πολέμους και την ενεργειακή κρίση να είναι ακόμα παρούσα, αλλά και με ενδεχόμενες γεωπολιτικές εξελίξεις που θα επηρεάσουν όλη την Ευρώπη.
Το παραλιακό μέτωπο σε συνάρτηση με το έργο του Ελληνικού, η οδός Πειραιώς, τα Σφαγεία και ο Ελαιώνας είναι τα βασικά στοιχεία, πάνω στα οποία θα πρέπει να χαραχθεί η στρατηγική της πενταετίας.
Με δεδομένη την συνεχιζόμενη κρίση ακρίβειας, οι βασικοί άξονες που θεωρώ πως θα πρέπει η δημοτική αρχή να εστιάσει είναι τρείς:

1. Η ορθολογική μείωση των δαπανών με έξυπνους τρόπους, ούτως ώστε να εξοικονομηθούν πόροι, χωρίς εκπτώσεις στην πορεία και την ποιότητα των δρομολογημένων έργων. Έχοντας επιτύχει ένα καλό ταμειακό απόθεμα, η διοίκηση του δήμου θα πρέπει να επενδύσει μέρος αυτού του αποθέματος σε δράσεις και τεχνολογικές υποδομές που θα βελτιώσουν την αποδοτικότητα των συστημάτων και των ανθρώπων, έτσι ώστε να αποκομίσει πολλαπλάσια οφέλη, απο την μείωση του λειτουργικού κόστους συνδυαστικά με την αύξηση της παραγωγικότητας των υπηρεσιών.
2. Η δημιουργία πρόσθετων εσόδων, με τρόπο που να μην επιβαρύνει περαιτέρω τους δημότες με την εύκολη λύση της αύξησης των τελών. Πλέον υπάρχουν τόσο το νομικό πλαίσιο, όσο και τα εργαλεία για την υλοποίηση αναπτυξιακών δράσεων που εκτός από την θετική επίπτωση στην ποιότητα ζωής των πολιτών, μπορούν να παράξουν και σημαντικά έσοδα για την πόλη από νέες πηγές.
3. Η ενίσχυση των κοινωνικών πολιτικών, με τρόπο όμως που να μειώνει την ανάγκη για την ύπαρξη τους. Το μόνο καλύτερο από το να προσφέρεις βοήθεια σε αναξιοπαθούντες, είναι να στοχεύεις στην δραστική μείωση των αναξιοπαθούντων. Δεν λέω, η παροχή τροφίμων και διευκολύνσεων σε ανθρώπους και οικογένειες σε ανάγκη, είναι δυστυχώς απαραίτητη στην εποχή μας. Είναι όμως εξίσου απαραίτητος και ο σχεδιασμός πολιτικών και δράσεων που θα δώσει διεξόδους και θα δημιουργήσει προϋποθέσεις για την μείωση του αριθμού τους, συνεπώς ένα μέρος των πόρων που διατίθενται για την κοινωνική πολιτική θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί πιο έξυπνα. Η καλύτερη κοινωνική πολιτική, είναι να μην χρειάζεται κοινωνική πολιτική.

Κλείνοντας αυτή την σχετικά πρόχειρη ανάλυση, με τις εκλογές να έχουν ολοκληρωθεί στην πόλη μας, θέλω να θυμίσω κάτι:

Πως οι πολίτες δεν έχουν φωνή και δύναμη μόνο μπροστά στην κάλπη και μόνο κάθε μερικά χρόνια, αλλά κάθε μέρα και κάθε ώρα στις γειτονιές που ζουν.
Δεν είναι η γιορτή της δημοκρατίας οι εκλογές. Γιορτή της δημοκρατίας θα είναι, όταν κάθε μέρα οι πολίτες θα συμμετέχουν στις εξελίξεις της πόλης τους, θα προτείνουν, θα ζητούν λογοδοσία, τόσο από την διοίκηση για το έργο της, όσο και από την αντιπολίτευση για την σωστή εφαρμογή του ρόλου της.

Και σε ότι αφορά τους εκλεγμένους εκπροσώπους μας, θα ήθελα για άλλη μια φορά, να υπενθυμίσω πως δεν διοικούν την πόλη. Την υπηρετούν. Κι έτσι όπως συμπεριφέρθηκαν στην προεκλογική περίοδο, έτσι πρέπει να συμπεριφέρονται και τα επόμενα πέντε χρόνια.
Η μεν διοίκηση, με προσήλωση, στοχοθεσία και διαρκή λογοδοσία, η δε αντιπολίτευση με δέσμευση στον ρόλο που της ανέθεσε η κοινωνία, με σοβαρότητα και με πρόταγμα το συμφέρον του πολίτη έναντι αυτού της παράταξης (αν χρειάζεται ποτέ να γίνει μια τέτοια επιλογή).

Συγχαρητήρια σε όλους. Καλή δύναμη σε όλους. Καλή και δημιουργική πενταετία.