EDITORIAL

Η ελληνική κοινωνία εξακολουθεί να κουβαλάει το τραύμα από το πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών, ένα γεγονός που ανέδειξε με τον πιο σκληρό τρόπο τις παθογένειες του σιδηροδρομικού μας δικτύου. Στην Αθήνα, η κατάσταση επιβαρύνεται από τα συνεχή ατυχήματα στις διαβάσεις του προαστιακού, όπου ανθρώπινες ζωές χάνονται σε σημεία που θα έπρεπε να είναι απολύτως ασφαλή. 
Άλλος ένας άνθρωπος έχασε την ζωή του, μόλις σήμερα το πρωί στην οδό Κωνστνατινουπόλεως, στο ύψος της Αχχιλέως, προσπαθώντας να διασχίσει αφύλακτη διάβαση πεζών.
Αυτή η συγκυρία δεν είναι απλώς τραγική, είναι και αποκαλυπτική. Δείχνει ότι το παλιό μοντέλο έχει φτάσει στα όριά του.

Μέχρι πρόσφατα, η υπογειοποίηση των γραμμών ακουγόταν ως μια ουτοπία: τεχνικά δύσκολη, οικονομικά δυσβάσταχτη, πολιτικά ανέφικτη. 
Όμως, το κλίμα έχει αλλάξει. Σήμερα, η κοινή γνώμη δεν το βλέπει πλέον ως πολυτέλεια, αλλά ως αδήριτη ανάγκη. Όταν το αίσθημα ασφάλειας υπονομεύεται καθημερινά, όταν γειτονιές διχοτομούνται από τις ράγες, όταν το τρένο γίνεται φόβος αντί για εργαλείο ανάπτυξης, τότε η επένδυση στην υπογειοποίηση παύει να είναι επιλογή και γίνεται επιταγή.

Σε αυτό το νέο πλαίσιο, οι τοπικές κοινωνίες έχουν καθοριστικό ρόλο. 
Η αποσπασματική διεκδίκηση από έναν μόνο δήμο είναι καταδικασμένη να συναντήσει τοίχο. Αντίθετα, η συντονισμένη δράση όλων των δήμων από τους οποίους διέρχεται ο προαστιακός σιδηρόδρομος μπορεί να δημιουργήσει μια αδιαμφισβήτητη πίεση προς την Πολιτεία και τους αρμόδιους φορείς. 
Πρόκειται για μια υπόθεση που δεν αφορά έναν ή δύο δήμους, αλλά ένα ολόκληρο μητροπολιτικό τόξο που ζητά αναβάθμιση της ποιότητας ζωής του.

Η συγκυρία είναι ιστορική: η κοινωνική απαίτηση είναι έντονη, τα παραδείγματα τραγικών συνεπειών είναι πρόσφατα και η δημόσια συζήτηση για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων είναι πιο ώριμη από ποτέ. Αν δεν αξιοποιηθεί αυτό το momentum, κινδυνεύει να χαθεί για χρόνια!

Η υπογειοποίηση δεν είναι μόνο έργο υποδομής, είναι έργο ζωής. 
Είναι η μετάβαση από το τρένο-απειλή στο τρένο-ευκαιρία. Και για να γίνει πράξη, χρειάζεται φωνή ενωμένη, δυνατή και σταθερή από όλους τους δήμους. 
Γιατί οι γραμμές μπορεί να περνούν από διαφορετικές περιοχές, αλλά η λύση είναι κοινή – και το μέλλον επίσης…