Χανάαν να ένα μήλο

Χανάαν να ένα μήλο

Πρώτη επαφή με το σχολικό περιβάλλον το νηπιαγωγείο.
Φοβισμένα ματάκια, ψάχνουν τη μανούλα και κοιτούν τη δασκάλα απορρημένα.
Μια εικόνα που σε όλους μας δημιουργεί συναισθήματα στοργής.

Σε όλους; Ώπα, μισό λεπτό. Όχι σε όλους.
Κάποιοι τις τελευταίες ημέρες προσπαθούν να χωρίσουν τα παιδιά σε “δικά μας” και “ξένα”.

Κάποιοι δημοσιοποίησαν λίστες με ονόματα παιδιών εγγεγραμμένων σε νηπιαγωγείο, για να καταδείξουν οτι στα ελληνικά νηπιαγωγεία υπάρχουν και παιδιά άλλων εθνικοτήτων.
Για κάποιους τα τετράχρονα παιδάκια, είναι καλά μόνο αν είναι “Made in Greece”. Τα υπόλοιπα ας μην πάνε σχολείο. Τέλος πάντων, ας μην πάνε στα δικά μας σχολεία και μας τα “λερώσουν”…

Δεν θα με παρασύρει ο θυμός, όχι ακόμα.
Θα θυμηθώ την ρήση του Ισοκράτη από τον “Πανηγυρικό” όπου αναφέρει σε μια αποστροφή του λόγου, οτι “οι της ημετέρας παιδείας μετέχοντες είναι Έλληνες”. 
Για να προλάβω, κάποιοι θα ισχυριστούν οτι ο Ισοκράτης στον Πανηγυρικό του δεν αναφερόταν στους “βάρβαρους” αλλά στις έτερες φυλές των Ελλήνων και στην σημασία να υποταχθούν στην αθηναϊκή ηγεμονία, να ενσωματωθούν στην ανωτερότητα των Αθηναίων. Οκ, μαζί σας. Αυτό έλεγε ο Ισοκράτης.
Όμως αποτελεί αναμφισβήτητη αλήθεια το γεγονός οτι μετέχοντας της παιδείας μιας χώρας, ενσωματώνεσαι, γίνεσαι μέρος της χώρας, όπως εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες της διασποράς μεγάλωσαν και σπούδασαν τα παιδιά τους στις χώρες όπου φιλοξενούνται. Τα παιδιά τους που έγιναν πολίτες των χωρών αυτών, με ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις και συνεχίζουν να δημιουργούν και να υπολογίζονται ως μέλη της κοινότητας τους.

Αλλά θα μου πείς….το DNA…. 
Ναι, να σας πώ κάτι; 
Αν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έβλεπαν αυτή την κατάντια, θα ζητούσαν εκείνοι να αλλάξουν DNA για να μην έχουν το ίδιο με εμάς! 
Το λύσαμε κι αυτό; Πάμε παρακάτω…

Καλώς ή κακώς, κάτι που δεν χρειάζεται να αναλυθεί σε αυτό το κείμενο, η Ελλάδα έχει υποδεχθεί μετανάστες.
Αυτοί οι μετανάστες (κρατηθείτε οι πατριωτάρες, θα πώ κάτι σοκαριστικό) είναι άνθρωποι! (Απίστευτο;;;)
Ως άνθρωποι, προστατεύονται οι ίδιοι, οι ζωές τους, τα δικαιώματα τους. (Άκου κάτι πράγματα…)
Ως κράτος λοιπόν που σέβεται την αξία της ανθρώπινης ζωής, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την δημοκρατία, οφείλουμε να προστατέψουμε όποιον ζεί εντός της ελληνικής επικράτειας, να του παράσχουμε περίθαλψη, ευκαιρίες απασχόλησης, μόρφωση και προφανώς ο καθένας εξ' αυτών υποχρεούται να σέβεται και να τηρεί τους νόμους και να συμπεριφέρεται ως οφείλει ο κάθε πολίτης εν γένει.

Και δεν είναι όσο απλό ακούγεται γιατί αυτά τα πράγματα κατακτώνται. Και στην Ελλάδα τα έχουμε κατακτήσει με αίμα και θυσίες. 
Αλλιώς δεν θα είχε καμμία διαφορά η χώρα μας από τις χώρες που εγκατέλειψαν για να βρεθούν εδώ. 
Κι αυτό είναι καλό, αν θέλεις επεξήγηση. Σημαίνει οτι είμαστε ενώτεροι ως λαός.
Και σαν ανώτεροι πρέπει να απομονώσουμε κάθετι που αλλοιώνει αυτή την ανθρώπινη ανωτερότητα μας, κάθε τι που έρχεται σε αντίθεση με τον σεβασμό του συνανθρώπου, των δικαιωμάτων, της ανθρώπινης ζωής.

Να απομονώσουμε εκείνους που παραβιάζοντας τους νόμους, εκθέτουν μικρά τετράχρονα προσφυγόπουλα στον κίνδυνο του εθνικιστικού μένους ονοματίζοντας τα απροκάλυπτα.
Κι εδώ, δεν υπάρχει “Συγγνώμη λάθος”. Εδώ απαιτούνται δραστικά μέτρα. Δεν έχουν θέση τέτοιες φωνές στο ελληνικό κοινοβούλιο που εκπροσωπεί την αρχαιότερη δημοκρατία του κόσμου.

Από μένα μόνο μια απάντηση: Η φετινή χρονιά ας μην ξεκινήσει με το “Λόλα, να ένα μήλο”. Ας ξεκινήσει με το “Χανάαν *, να ένα μήλο” κι ας ενωθούν όλα τα παιδικά γέλια, χωρίς χρώμα, χωρίς θρησκεία και χωρίς πολιτική να τα φιμώνει.
 

Σας αφήνω με το “Κιφ”, τραγουδισμένο από τον Δημήτρη Μητροπάνο. 
Περιπλανηθείτε με τον στίχο που διάλεξα για να κλείσω τη μουρμούρα μου…

"Σε πολιτεία βρέθηκα που 'ψαχνα για καιρό
 στου ονείρου μου τον χάρτη τον κρυμμένο 
πάω να την ψηλαφίσω τρέχω να τη χαρώ 
κι αυτή με προσπερνάει με βλέμμα ξένο."
 

*Χανάαν, είναι αραβικό γυναικείο όνομα που σημαίνει έλεος / αλληλεγγύη.