Γεωργία Ηλίου: Μια παρουσίαση παραμυθιών που έγινε γιορτή...

Γεωργία Ηλίου: Μια παρουσίαση παραμυθιών που έγινε γιορτή...

Πόση αγάπη μπορεί να περιβάλλει μια προσπάθεια;
Πόσοι άνθρωποι χωρούν σε ένα παραμύθι;

Το Σάββατο 25 Ιουνίου, στην πλατεία Εθνικής Αντιστάσεως στην Ηλιούπολη στο πλαίσιο της 19ης Έκθεσης Βιβλίου, ξεκίνησε μια βιβλιοπαρουσίαση που ξαφνικά έγινε γιορτή. 
Μια γιορτή αφιερωμένη στην Διαφορετικότητα. Μέσα απο ένα παραμύθι…

Το παραμύθι της δικής μας Γεωργίας Ηλίου, είναι λίγο διαφορετικό, όπως είναι κι εκείνη. Όπως είμαστε όλοι…
Το παραμύθι της Γεωργίας, λέει πως είναι εντάξει να είναι κάποιος διαφορετικός.

Όμορφοι άνθρωποι, μίλησαν για την διαφορετικότητα. Δεν ήταν μια βιβλιοπαρουσίαση, ήταν μια κατάθεση ψυχής που έγινε δάκρυ ανακατεμένο με χαμόγελο και ελπίδα οτι μπήκε ένας σπόρος που όταν καρπίσει, θα γεννήσει μια αλλιώτικη κοινωνία.
Μια κοινωνία που δεν θα βάζει ταμπέλες, αλλά θα προνοεί και θα φροντίζει τα παιδιά της. 

Την εκδήλωση άνοιξε με ένα σύντομο χαιρετισμό ο Κωνσταντίνος Μπιθυμήτρης, Γενικός Διευθυντής του www.citystatus.gr το οποίο ήταν ένας απο τους περήφανους χορηγούς της βραδιάς.
Στην συνέχεια, ο Κωνσταντίνος κάλεσε στην σκηνή τον Άκη Δείξιμο, για να ερμηνεύσει ένα τραγούδι που έγραψαν οι δυο τους για το τμήμα Μουσικοκινητικής για ΑμεΑ του Δήμου Μοσχάτου-Ταύρου.

Με μια όμορφη ομιλία, ο σύζυγος της Γεωργίας Ηλίου, ο ποιητής Παναγιώτης Τζαβέλλας, μίλησε για την ανάγκη να γίνει αντιληπτή και να αγκαλιαστεί η διαφορετικότητα, την ανάγκη να περάσουμε απο την θεωρία στην πράξη και να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για αυτό το σκοπό.
Μια απο τις πιο συγκινητικές στιγμές της βραδιάς, ήταν όταν το Τμήμα Μουσικοκινητικής για ΑμεΑ, χάρισε στους παρευρισκόμενους δύο χορούς. Τα παιδιά του τμήματος, με παρτενέρ τους γονείς τους και τις εμψυχώτριες του τμήματος, χόρεψαν χαρίζοντας χαμόγελα αλλά και μερικά δάκρυα στο κοινό.
 

Η συγκινητική ομιλία της καθηγήτριας Ειρήνης Κοντοσώρου, στο τέλος των χορευτικών απέσπασε το θερμό χειροκρότημα του κοινού. Ένα χειροκρότημα που όπως είπε η Ειρήνη, το είχαν ανάγκη, για όλη την προσπάθεια των παιδιών και των γονιών τους.
Και ταυτόχρονα παρότρυνε τους γονείς με παιδιά ΑμεΑ, να μην τα κρύβουν. Να ζητήσουν βοήθεια και να τα βγάλουν μπροστά, περήφανοι για εκείνα…

Ακολούθησε η θεατρική απόδοση του παραμυθιού της Γεωργίας Ηλίου, “Δεν είμαι τεμπέλα”, το οποίο αναφέρεται στην ΔΕΠ-Υ με πολύ περιγραφικό τρόπο. 

Στην συνέχεια, τον λόγο πήρε το πρόσωπο της βραδιάς, η Γεωργία Ηλίου και εμφανώς συγκινημένη, αφού ευχαρίστησε τους συντελεστές της εκδήλωσης, την αφιέρωσε στον αγαπημένο της πατέρα που έχει φύγει απο την ζωή, αλλά και στην εκλιπούσα φίλη της Μαρία Ψαρρού, μητέρα παιδιού ΑμεΑ.
Η Γεωργία μίλησε με πολύ θέρμη για την προσπάθεια της, για την στήριξη που έλαβε απο όλους τους συντελεστές της εκδήλωσης, αλλά κυρίως για την σημασία του μηνύματος της για την διαφορετικότητα, καλώντας όλους να συντονιστούν και να βρούν λύσεις για να βοηθήσουν τις οικογένειες που έχουν στους κόλπους τους ΑμεΑ.

Επόμενοι, οι αγαπημένοι Σπύρος Μπιμπίλας και Κατερίνα Ζαχαριουδάκη, πήραν την σκυτάλη διαβάζοντας ένα μικρό απόσπασμα απο το βιβλίο της Γεωργίας “Φεγγαράκι μου λυπημένο”.

Η εκδήλωση έκλεισε με ένα παιχνίδι στην νοηματική, με την συμμετοχή ενός τσούρμου απο παιδιά που φάνηκαν να το διασκεδάζουν ιδιαίτερα!

Ήταν όντως μια πραγματικά υπέροχη βραδιά συγκίνησης, προβληματισμού και ευαισθητοποίησης.

Οι συντελεστές της αξίζουν να αναφερθούν ένας-ένας ονομαστικά:

Ομάδα Δύναμαι: Έλενα Τσίτσου, Μαρία Σταυρούλια, Κωνσταντίνα Μανίκα, Γεωργία Ηλίου
Βιβλιοπωλείο “Περί Βιβλίου”: Κατερίνα Ραγκούση
Εκδόσεις Οσελότος
CityStatus: Βίκυ Τσαμπάζη, Κωνσταντίνος Μπιθυμήτρης (Χορηγός Επικοινωνίας)
Ζαχαροπλαστεία ΦΛΕΪΒΟΡ (Χορηγός)
Al P Photography (Χορηγός)
Φίλων Δώρημα: Στέλλα και Ειρήνη Κοβογλανίδη (Χορηγός δώρων για τα παιδιά του τμήματος μουσικοκινητικής)
Ηθοποιοί: Σπύρος Μπιμπίλας, Κατερίνα Ζαχαριουδάκη, Ηρακλής Κωστάκης, Νάνσυ Κατσαρού
Νοηματίστριες: Μαίρη Καλύβα - Χριστίνα Πετράκου
Τμήμα Μουσικοκινητικής Ειδικής Αγωγής για ΑμεΑ Δήμου Μοσχάτου-Ταύρου
Τραγούδι: Άκης Δείξιμος

Ίσως μέσα απο ένα παραμύθι, κεντημένο με εικόνες και ήχους, μερικά παιδικά μυαλουδάκια να αφομοιώσουν εκείνο που η κοινωνία των “μεγάλων” του 2022, δεν έχει καταφέρει ακόμα να κάνει κτήμα της και να κατανοήσει.
Ίσως μια μέρα, οι συντελεστές αυτής της βραδιάς, ηλικιωμένοι πλέον να καθίσουμε σε μια πλατεία και να παρακολουθήσουμε κάποια απο εκείνα τα παιδιά να μας περιγράφουν πως άλλαξε η κοινωνία, επειδή άλλαξε στάση, επειδή πήραν την τύχη της στα χέρια τους τα παιδιά… Κι όλο αυτό να έχει ξεκινήσει απο ένα παιδικό παραμύθι. 

Γιατί δηλαδή; Δεν μπορούν οι άνθρωποι να ονειρεύονται; Αφού όλοι χωρούν σε ένα παραμύθι…