ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ

    Ο ρατσισμός έχει μακράν ιστορία και εξακολουθεί να υφίσταται ως φαινόμενο εξαιτίας των διακρίσεων και της κοινωνικής αδικίας που βιώνουν άνθρωποι που χαρακτηρίζονται ως ‘’διαφορετικοί’’. Καθημερινά τα θύματα των διακρίσεων δέχονται προσβλητικά σχόλια ,απειλές, προπηλακίζονται, τραυματίζονται και συγχρόνως εξαναγκάζονται σε υποτελή διαβίωση. Το θύμα ανεξαρτήτως ηλικίας , φύλου, καταγωγής και γνωστικού επιπέδου προσβάλλεται κατάφωρα ως ανθρώπινη οντότητα , καταστρατηγούνται τα ανθρώπινα δικαιώματά του , κακοποιείται ψυχολογικά και σωματικά , γεμίζοντας την ψυχή του με φόβο , απόγνωση και ανασφάλεια. Ως δικαιολογία όλων αυτών χρησιμοποιείται η διαφορετικότητα που ορισμένες φορές έχει συνώνυμο την κατωτερότητα ή και την επικινδυνότητα από πρόσωπα που στηρίζονται σε ένα πλέγμα ρατσιστικών αντιλήψεων.

   Ο ρατσισμός, η σύγχρονη αυτή μάστιγα πηγάζει από ατομικές και συλλογικές αδυναμίες που διαιωνίζουν το φαινόμενο αυτό. Η πνευματική καθίζηση ωφελεί την κυριαρχία υλιστικών προτύπων, η απανθρωποποίηση θέτει στο στόχαστρο τους αδύναμους, οι οικονομικές και πολιτικές επιδιώξεις διασπείρουν ρατσιστικές ιδεολογίες και όλα αυτά απειλούν το σύνολο της δημοκρατικής κοινωνίας μας. Είναι μάλιστα παράδοξο ότι ακόμα και σε αναπτυγμένες κοινωνίες , ο ρατσισμός βρίσκει χώρο έκφρασης, αποδεικνύοντας με τον χειρότερο τρόπο ότι οι πολίτες εθελοτυφλούν και δεν έχουν συνειδητοποιήσει τη σφοδρότητα του προβλήματος ώστε να κινητοποιηθούν δυναμικά.

   Δυστυχώς τα περιστατικά εκφοβισμού και βίας έχουν αυξηθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα στη σχολική κοινότητα, γεγονός που ανησυχεί όλους μας, καθώς θύματα του νοσηρού φαινομένου είναι ανήλικα παιδιά. Είναι λυπηρό ότι η αδυναμία και η εσωστρέφεια οδηγούν στον εξευτελισμό, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά υποτιμώνται και χλευάζονται , οι αλλοεθνείς και οι αλλόθρησκοι δεν χρήζουν ίσων δικαιωμάτων, ενώ τα άτομα με αναπηρία κρίνονται ανίκανα να συνεισφέρουν στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, με αποτέλεσμα να στιγματίζονται και να παραγκωνίζονται. Και όλα  αυτά πραγματοποιούνται σε έναν χώρο που δημιουργήθηκε για να προάγει αξίες και ιδανικά, να μεταλαμπαδεύει ανθρωπιστικά και δημοκρατικά ιδεώδη, να προετοιμάζει ενήλικες που θα έχουν υψηλό το αίσθημα της δικαιοσύνης, της ισότητας και της αλληλεγγύης. Ποιους βαραίνει, λοιπόν, η ευθύνη;

    Η δέσμευση για προώθηση αντιρατσιστικής εκπαίδευσης από την πλευρά όλων των μελών της σχολικής κοινότητας πρέπει να είναι ιερή και απαραβίαστη! Σαφώς το σχολείο έχει την υποχρέωση να προάγει τον αλληλοσεβασμό, να καταπολεμά έμπρακτα όλες τις μορφές ρατσιστικών περιστατικών , να προωθεί ίσες ευκαιρίες, να ενθαρρύνει, να στηρίζει και να βοηθά όλους τους μαθητές, καταπολεμώντας με αυτό τον τρόπο την ύπαρξη ρατσιστικών περιστατικών, προφυλάσσοντας τα παιδιά από την καλλιέργεια κοινωνικών προκαταλήψεων και διαφυλάσσοντας το υπέρτατο αγαθό, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.