«Μαθηματικές» δυσκολίες…
Μαρία Σταυρούλια
Από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού, τα μαθηματικά αποτελούν «βραχνά» για τα περισσότερα παιδιά. Η πλειοψηφία των μαθητών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης δυσκολεύεται με τους αριθμούς, τα σύμβολα, τις πράξεις, τα προβλήματα…
Αχ, αυτά τα προβλήματα! Ξαφνικά μπαίνουν στην καθημερινότητα και τα συναντάς παντού μπροστά σου! Πριν πας σχολείο, λάτρευες τις βόλτες στον φούρνο, στο μπακάλικο, στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς, αφού όλο και κάποια λιχουδιά θα σου αγόραζαν οι γονείς, οι παππούδες… αλλά τώρα… που αποφάσισαν ότι ήρθε ο καιρός να πας «μόνος» σου και ξεκινούν οι ερωτήσεις: «πόσα χρήματα έδωσες για τις 3 τσίχλες όταν η μία κοστίζει 10 λεπτά;», «το 1 κιλό ντομάτες κοστίζει 1€, πόσα χρήματα πρέπει να σου δώσω για να αγοράσεις 2 κιλά;»
Κι εκεί που η βόλτα ήταν η χαρά σου, η απόδραση από τα βιβλία και τις πράξεις, τώρα έγινε εφιάλτης γιατί δυσκολεύεσαι να δώσεις απαντήσεις. Οι αριθμοί και τα προβλήματα υψώνονται σαν θηρία μπροστά στον φούρναρη, στον μπακάλη, στον ψιλικατζή… οι φίλοι σου ψωνίζουν με ευκολία ενώ εσύ από ντροπή προτιμάς να μην αγοράσεις τίποτα γιατί αν κάνεις λάθος στα ρέστα, θα σε περάσουν για «κορόιδο» και αλίμονο αν θα μπορέσεις να τα καταφέρεις στη ζωή σου χωρίς τα μαθηματικά…
Ο κόμπος στο λαιμό σε πνίγει ακόμα κι αν φέρεις στο μυαλό σου τα λόγια της δασκάλας, πως τα καταφέρνεις αρκετά καλά μέσα στην τάξη και θα προλάβεις τα υπόλοιπα παιδιά. Τι κι αν κάποιοι σε χαρακτηρίζουν «διαφορετικό» αφού έχουν τις ίδιες απαιτήσεις από εσένα! Οι σκέψεις σε μπερδεύουν… «Είσαι καλύτερος, ίδιος ή χειρότερος από αυτούς;»
Ο χρόνος κυλάει γρήγορα κι εσύ τρέχεις, άραγε θα προλάβεις, θα τα καταφέρεις; Κι αν δεν μπορέσεις και τελικά μισήσεις τα μαθηματικά; Τι φταίνε κι αυτά τα κακόμοιρα τα μαθηματικά που είναι τόσο φορτικά; Πώς να τα μάθεις, να τα αγαπήσεις και να τα συνηθίσεις;
Καιρός να μπούμε στη θέση των παιδιών μας και να σταθούμε πλάι τους ως εκπαιδευτικοί, γονείς, κηδεμόνες, συμμαθητές, φίλοι… οι «μαθηματικές» δυσκολίες δεν μεταφράζονται ως αποτυχίες. Καλό θα ήταν να μην στιγματίζουμε τις παιδικές εικόνες και αναμνήσεις με αρνητικά συναισθήματα. Ας υιοθετήσουμε, λοιπόν, εναλλακτικές μεθόδους διδασκαλίας, θετικούς τρόπους αντιμετώπισης, διασκεδαστικό σύστημα μετάδοσης γνώσεων, ώστε να μετατραπεί η υποχρέωση σε αγάπη και δίψα για μάθηση!