ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ

Πόσες φορές σας έχει συμβεί να προχωράτε αμέριμνοι και απερίσκεπτοι στο δρόμο και ξαφνικά να συνειδητοποιείτε ότι η εγωιστική και ναρκισσιστική συμπεριφορά ορισμένων συμπολιτών μας δυσχεραίνει και σε κάποιες περιπτώσεις αποκλείει από την καθημερινότητα μας, κοινωνικές ομάδες, όπως άτομα με ειδικές ανάγκες; Το ερώτημα και η διαπίστωση προέκυψε ύστερα από την απερίσκεπτη ενέργεια ενός συμπολίτη μας να τοποθετήσει το αυτοκίνητό του πάνω στην ειδική ράμπα για ΑΜΕΑ, εμποδίζοντας την απρόσκοπτη διέλευση των αμαξιδίων , έχοντας μάλιστα στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου , τον 7χρονο γιο του. Άραγε, ο πατέρας αντιλήφθηκε το μήνυμα που πέρασε στον γιo του;

Συχνά γίνεται λόγος στα ΜΜΕ για την οικονομική κρίση και την εξαθλίωση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, αναρωτιέμαι αν έχει δοθεί η απαιτούμενη βαρύτητα και στην κοινωνική κρίση που μαστίζει την κοινωνία μας. Δυστυχώς εν έτει 2022 και ύστερα από πληθώρα ενεργειών και αγώνων για τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η κοινωνική θέση των ΑΜΕΑ  αμφισβητείται από πρόσωπα που αγνοούν αρκετές από τις έννοιες του ανθρωπισμού και διακατέχονται από στερεοτυπικές αντιλήψεις , ιδιαίτερα επικίνδυνες για τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής. Τα ερωτήματα που γεννιούνται είναι πολλά. Σε τι βαθμό η πολιτεία έχει μεριμνήσει για τη βελτίωση της ζωής των ατόμων με αναπηρία και κατά πόσο έχει ανατρέψει τις αρνητικές συνθήκες που ισχύουν στην κοινωνία; Αλλά πρωτίστως κατά πόσο το σχολείο παρέχει τα κατάλληλα εφόδια , καλλιεργώντας το αίσθημα ανθρωπισμού στα παιδιά, αποφεύγοντας με αυτό τον τρόπο τον στιγματισμό και την περιθωριοποίηση των ατόμων με ειδικές ανάγκες;

Ενώ ο άνθρωπος έχει κατορθώσει να επιδείξει θαυμαστά επιτεύγματα σε ποικίλους τομείς, φαίνεται ότι υστερεί ακόμη αρκετά την απόκτηση κοινωνικής ενσυναίσθησης. Η ανθρωπιστική παιδεία, λοιπόν, είναι το υπέρμετρο αγαθό, καθώς τοποθετεί στο κέντρο του ενδιαφέροντος τον άνθρωπο και καθιστά σεβαστή την υπόστασή του, ανεξαρτήτως διαφορετικότητας, παραχωρώντας ελευθερίες και δικαιώματα .

Γι’αυτό, ένα είναι το ζητούμενο…Σχεδιασμός και δημιουργία ενός περιβάλλοντος που θα απευθύνεται σε όλους. Αν θέλουμε να μιλάμε για εκσυγχρονισμό και για πλήρη ένταξη σε όλους τους τομείς, θα πρέπει να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες προϋποθέσεις , απελευθερωμένοι από τα δεσμά της μονομερούς σκέψης και της ατομικότητας. Η εποχή επιτάσσει υγιή πρότυπα , με ισχυρό αξιακό υπόβαθρο, όπου θα στηρίζουν και θα διαισθάνονται τα προβλήματα και τις δυσκολίες των συμπολιτών τους, αποδεσμευμένοι από την δραματοποιημένη στάση συμπόνιας και οίκτου, εξοβελίζοντας έτσι κάθε εμπόδιο. 

Προσβασιμότητα, λοιπόν, για τα άτομα με ειδικές ανάγκες σημαίνει ότι στηρίζουμε έμπρακτα την πρόσβασή τους στον χώρο της εκπαίδευσης, στην αγορά εργασίας, στην υγειονομική περίθαλψη, δημιουργώντας τις κατάλληλες υποδομές και παρέχοντας ισότητα ευκαιριών. Έτσι, θα πραγματοποιηθεί η απαγκίστρωση από τα στερεότυπα  που διαχωρίζουν τους ανθρώπους και δημιουργούν κοινωνίες δύο ταχυτήτων.