ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Ο ύμνος έχει τη δική του ιστορία. Μια ιστορία που ξεκινά σχεδόν από την ίδρυση της ομάδας του. Είναι η σταθερά πριν από κάθε αγώνα. Μέρος του τελετουργικού. Γίνεται τραγούδι στα στόματα φιλάθλων και οπαδών μετά από ένα γκολ ή μια σημαντική νίκη. Ποια είναι όμως η ιστορία που κρύβεται πίσω από κάθε ύμνο;  

Ας μάθουμε λοιπόν,  ξεκινώντας από αυτόν του Παναθηναϊκού (3 Φεβρουαρίου 1908) που προηγείται χρονολογικά, ενώ σε επόμενα άρθρα θα ακολουθήσουν και οι αντίστοιχες ιστορίες για τους ύμνους των υπόλοιπων μεγάλων ομάδων του ελληνικού ποδοσφαίρου. 

Ο ύμνος του Παναθηναϊκού 

Ο γνωστός ύμνος του Παναθηναϊκού (φέρεται να υπήρχε και προγενέστερος, την περίοδο 1947/48 με δημιουργούς τους Βέλλα/Κοφινιώτη) είναι γραμμένος από τον Γιώργο Μουζάκη και τον Γιώργο Οικονομίδη, έπειτα από το νικηφόρο παιχνίδι του Παναθηναϊκού στην Λεωφόρο. Ο Παναθηναϊκός είχε κερδίσει σε φιλικό αγώνα, τον Απρίλιο του 1959 την Α.Ε. Παγκρατίου με 4-1, παίζοντας εκείνη την μέρα καταπληκτικό ποδόσφαιρο. Τον αγώνα παρακολούθησαν οι δύο φίλοι και συνεργάτες Γιώργος Μουζάκης και Γιώργος Οικονομίδης. Μετά το τέλος του παιχνιδιού βγήκαν από το γήπεδο πανευτυχείς, και προχώρησαν στην Αλεξάνδρας προς την Ιπποκράτους. Κάποια στιγμή ο Οικονομίδης φώναξε «σύλλογος μεγάλος», ενώ ο Μουζάκης απάντησε σχεδόν ταυτόχρονα «δεν υπάρχει άλλος». Έτσι έγινε η αρχή. Από αυτές τις δύο φράσεις, τους ήρθε η ιδέα να γράψουν έναν ύμνο για την αγαπημένη τους ομάδα. Ακολούθησαν και οι υπόλοιποι στίχοι, ενώ ο Μουζάκης έβγαλε το πακέτο με τα τσιγάρα του, έκοψε το εσωτερικό χαρτί, ζωγράφισε ένα πρόχειρο πεντάγραμμο και έγραψε επιτόπου τις νότες.  

Ο «Ύμνος του Παναθηναϊκού» ήταν έτοιμος. Όταν πήγαν στο στούντιο για να τον φωνογραφήσουν, επηρεασμένος ο Μουζάκης από τη μουσική της ταινίας “Η γέφυρα του ποταμού Κβάι”, σκέφτηκε να ξεκινήσει το τραγούδι με σφύριγμα. Έτσι εμπνεύστηκε ένα δικό του σφύριγμα και το πρόσθεσε στο τραγούδι. Ο ίδιος ο Μουζάκης είχε πει: «Κάθε φορά που ακούω τον ύμνο δακρύζω, συγκινούμαι και αναπτερώνεται το ηθικό μου». Την πρώτη έκδοση τραγούδησαν το Τρίο Μπελκάντο με τον Λεό Λεονάρδο, και λίγο αργότερα ο Γιάννης Βογιατζής ερμήνευσε την δεύτερη έκδοση που καθιερώθηκε. 

 Οι στίχοι του ύμνου του Παναθηναϊκού 

 Σύλλογος μεγάλος δεν υπάρχει άλλος, 
δεν υπάρχει άλλος πιο δυναμικός. 
Και χιλιάδες φίλοι, μόλις δουν τριφύλλι, 
Ζήτω! λένε ο Παναθηναϊκός. 

Παναθηναϊκέ, Παναθηναϊκέ, 
Παναθηναϊκέ μεγάλε και τρανέ. 

Πρωταθλητή σ' όλα τα σπορ παντοτινέ, 
σ' έχουν δοξάσει οι γνωστοί σου άσσοι 
και όλοι για τη νίκη παίζουν με καρδιά, 
χαίρετ΄η Ελλάδα που 'χει τέτοια ομάδα 
και κρατά της νίκης πάντα τα κλειδιά.