Αντί αθλητικών

Αντί αθλητικών

Σήμερα δε θα ασχοληθώ με αθλητικά.
Σήμερα, μερικές μέρες μετά το τρομακτικό δυστύχημα, μετράμε τις πληγές και ψάχνουμε όλοι μας να ρίξουμε ευθύνες σε όποιον μας συμφέρει, βάζω και τον εαυτό μου μέσα.

Κάποιοι χειρότεροι βάζουν αριθμούς ποια κυβέρνηση είχε τους λιγότερους νεκρούς και αυτή που τους είχε είναι η νικήτρια για να κερδίσει .
Παραλογισμός και ντροπή για το ανθρώπινο είδος.

Άνθρωποι νεκροί ξανά και ξανά και ξανά και ξανά.... δίκες ανθρώπων από τα κανάλια, καταδίκες ανθρώπων από εμάς τους ίδιους που είμαστε και εμείς ο καθένας μας ένα τηλεοπτικό δίκτυο. 
Άνθρωποι νεκροί ξανά και ξανά και ξανά.

Αυτοί που μένουν πίσω, αυτοί που έχασαν τα πάντα, αυτοί οι ζωντανοί νεκροί που θα περιμένουν δικαίωση.
Δικαίωση για αυτούς που χάθηκαν στην Ηλεία, αυτοί που χάθηκαν στην Μάνδρα, στο Μάτι στα Τέμπη.
Νεκροί ξανά και ξανά και ξανά.

Ένα κράτος φονιάς, που είμαστε τυχεροί που ζούμε σε αυτό το κράτος.
Όλοι εμείς, που δεν μας έχει χτυπήσει ακόμα η πόρτα του κράτους χάρου και ας ελπίσουμε να μην μας τη χτυπήσει ποτέ, όμως είναι μαθηματικά βέβαιο ότι μπορεί να είμαστε οι επόμενοι.
Το κράτος φονιάς είναι αυτό που συντηρούμε εμείς, είναι αυτό που εμάς βολεύει και πιστέψτε με ούτε με εμφύλιο ούτε με επανάσταση θα διορθωθεί.

Μέσα μας πρέπει να γίνει η επανάσταση και ο εμφύλιος.
Εμείς οι ίδιοι πρέπει να αλλάξουμε για να σωθούμε και όλοι μας ξέρουμε το πως να το ΚΑΝΟΥΜΕ .

Πρώτος εγώ.
Συγγνώμη.